кла́сіка, ‑і, ДМ ‑сіцы, ж., зб.

Узорныя, класічныя творы літаратуры і мастацтва. Чытаць класіку. Руская оперная класіка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ру́скі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ру́скі ру́ская ру́скае ру́скія
Р. ру́скага ру́скай
ру́скае		 ру́скага ру́скіх
Д. ру́скаму ру́скай ру́скаму ру́скім
В. ру́скі (неадуш.)
ру́скага (адуш.)		 ру́скую ру́скае ру́скія (неадуш.)
ру́скіх (адуш.)
Т. ру́скім ру́скай
ру́скаю		 ру́скім ру́скімі
М. ру́скім ру́скай ру́скім ру́скіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

алты́н

(рус.алтын, ад тат. altyn = золата)

старадаўняя руская трохкапеечная манета.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

імперыя́л, ‑а, м.

Руская залатая манета (з 1775 г. вартасцю 10 рублёў, а пасля 1897 г. да рэвалюцыі — 15 рублёў).

[Ад лац. imperialis — імператарскі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шасцяры́к, -церыка́, мн. -церыкі́, -церыко́ў, м.

1. Старадаўняя руская мера (вагі, аб’ёму, ліку і пад.), якая змяшчае шэсць якіх-н. адзінак, а таксама прадмет такой вагі, аб’ёму і пад.

2. Запрэжка ў шэсць коней.

Ехаць шасцерыком.

|| прым. шасцерыко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўбутэ́лька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.

Разм. Руская мера вадкасцей, роўная 0,3 л, якой карысталіся да ўвядзення метрычнай сістэмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ру́скія, ‑іх; адз. рускі, ‑ага, м.; руская, ‑ай, ж.

Усходнеславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва РСФСР і шырока прадстаўлены ў іншых рэспубліках Савецкага Саюза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыга́начка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

1. Памянш.-ласк. да цыганка.

2. Руская народная песня; скокі пад музыку да гэтай песні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

семяры́к, -мерыка́, мн. -мерыкі́, -мерыко́ў м.

1. Старая руская мера (ліку, вагі, аб’ёму і пад.) або прадмет, якія змяшчаюць у сабе сем якіх-н. адзінак, складаецца з сямі частак.

С. пшаніцы.

2. Сем коней у адной запрэжцы.

|| прым. семяры́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ГА́НГУТ,

руская назва п-ва Ханка.

т. 5, с. 21

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)