2) падземны ўзрыў, які спецыяльна робяць для разбурэння падземных пабудоў праціўніка;
3) перан. нечаканая непрыемнасць, няўдача.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Блізна́ ’блюзна’ (Бяльк., Шат., Сцяц., Сцяшк. МГ), блюзна́ (Нас.), блюзня́ (Бяльк.). Рус.близна́ ’шрам, рубец, рана, разрыў ніткі’, блюзна́, укр.бли́зна́ ’рана, рубец’, балг.близна́, серб.-харв.бли̏зна ’брак у тканіне’, в.-луж.błuzna ’рубец’, н.-луж.bluzna. Лічыцца ўтвораным ад таго ж кораня, што ў слав.bliz‑ ’блізкі’ (гл.). Фасмер, 1, 175; Бернекер, 61; Праабражэнскі, 1, 29, параўн. і Слаўскі, 1, 34–35.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
лаг2
(англ. lag = запазненне)
разрыў у часе паміж дзвюма з’явамі або працэсамі, якія знаходзяцца ў прычынна-выніковай сувязі (напр. у эканоміцы час ад моманту ўкладання сродкаў да атрымання аддачы).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
fracture
[ˈfræktʃər]1.
v.
злама́ць (руку́); злама́цца
2.
n.
1) раско́ліна, расшчэ́піна, трэ́шчына f. (у сьцяне́)
2) перало́м, злом -у m. (ко́сьці)
3) разры́ў -ву m. (сябро́ўства)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
breach1[bri:tʃ]n.
1. (of) парушэ́нне (закона, пагаднення і да т.п.);
a breach of the law парушэ́нне зако́на;
a breach of contract/copyright парушэ́нне кантра́кта/а́ўтарскага пра́ва;
breach of the peace парушэ́нне грама́дскага пара́дку;
a breach of confidence злоўжыва́нне даве́рам
2.разры́ў адно́сін (паміж дзяржавамі або людзьмі);
a breach in Franco-German relationsразры́ў адно́сін памі́ж Фра́нцыяй і Герма́ніяй;
a breach between friends сва́рка памі́ж сябра́мі
3. прало́м; адту́ліна; дзі́рка;
a breach in the wall прало́м у сцяне́
4.(марскі́я) хва́лі, буруны́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Ро́зрух, ру͡озрух ’разруха, поўнае расстройства, развал у гаспадарцы’ (ТСБМ), ’разгром, беспарадак, клопаты’ (Гарэц., Мал., Байк. і Некр.). Укр.ро́зрух, ро́здрух ’бунт, смута, трывога, замяшанне, пярэпалах’, рус.разру́х ’распад, разбурэнне’, ’разрыў, канец згодзе, дружбе’, ’вайна’, польск.rozruch ’запуск (рухавіка)’, rozruchy ’хваляванні, беспарадкі’, чэш., славац.rozruch ’хваляванне, замяшанне, трывога’, славац. ’пярэпалах’. Аддзеяслоўнае (найпраўдападобней), праславянскае, ад асновы *rux утварэнне з суф. *‑ъ. Да раз‑/роз‑ (прасл.*orz‑ < і.-е.*ordh‑/*ardh‑ + s) і ру́хаць (гл.). Параўн. экспрэсіўнае рэ́зрух (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
авангарды́зм
(фр. avantgardisme)
абагульненая назва мастацкіх кірункаў, якім уласцівы разрыў з традыцыяй рэалістычнага мастацкага вобраза, пошукі новых сродкаў выяўлення і фармальнай структуры твора; у сваіх крайніх формах змыкаецца з дэкадэнцтвам, мадэрнізмам, абстрактным мастацтвам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Áufschlag
m -(e)s, -schläge
1) адваро́т, абшла́г
2) уда́р
3) падвышэ́нне (цаны)
4) вайск.разрыў снара́да
5) спарт. пада́ча
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Ábbruch
m -(e)s, -brüche
1) знос, злом
2) спыне́нне (раптоўнае)
3) разрыў (адносін)
4) абва́л
~ tun* — нане́сці стра́ту [шко́ду], шко́дзіць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
байко́т
[англ. baycott, ад C. Boycott = прозвішча адміністратара маёнтка (1832—1897)]
1) спосаб палітычнай і эканамічнай барацьбы, калі спыняюцца адносіны з якой-н. асобай, арганізацыяй, дзяржавай;
2) разрыў адносін з кім-н. як знак незадавальнення яго паводзінамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)