кансульта́нт м. Beráter m -s, -;

спецыя́льны кансульта́нт (у [па] чым-н.) Fáchberater m -s, - (in D);

па падатко́вых пыта́ннях Stéuerberater m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

радые́камента́рый

(ад радыё- + каментарый)

каментарый па пытаннях палітыкі, эканомікі, мастацтва або спорту, які перадаецца па радыё.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэлекамента́тар

(ад тэле- + каментатар)

той, хто выступае па тэлебачанні з каментарыямі па тых ці іншых пытаннях.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кампетэ́нтны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн.

1. Які мае дастатковыя веды ў якой‑н. галіне; дасведчаны. [Хадановіч], калі прызнацца, не надта быў кампетэнтны ў пытаннях севазвароту або ў справе ўгнаення палёў. Грамовіч. // Заснаваны на дасведчанасці; кваліфікаваны, аўтарытэтны. Кампетэнтная думка.

2. Які мае пэўныя паўнамоцтвы. Кампетэнтная арганізацыя.

[Ад лац. competens, competensis — адпаведны, здольны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камюніке́

(фр. communiqué)

афіцыйнае паведамленне, пераважна па пытаннях міжнароднага значэння.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

UNESCO

= United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization – ЮНЕСКА Арганізацыя ААН па пытаннях адукацыі, навукі і культуры

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

катэхі́зіс

(гр. katechesis = вуснае настаўленне)

рэлігійная кніга, якая змяшчае кароткі выклад хрысціянскага веравучэння ў пытаннях і адказах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прэс-аташэ́

(фр. presse-attaché)

супрацоўнік дыпламатычнага прадстаўніцтва (пасольства, місіі і інш.) па пытаннях друку і інфармацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ды́спут

(польск. dysputa, ад лац. disputare = разважаць, спрачацца)

публічная спрэчка па навуковых, літаратурных і іншых пытаннях грамадскага значэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

інтэрв’ю́, нескл., н.

Прызначаная для друку, радыё, тэлебачання гутарка якога‑н. грамадскага, палітычнага ці іншага дзеяча з карэспандэнтам па пытаннях, якія маюць грамадскі інтарэс. Даваць інтэрв’ю. Браць інтэрв’ю для газеты. □ Карэспандэнтка прыходзіла да .. [Барыса] і брала інтэрв’ю для нейкай газеты. Васілевіч. // Газетны артыкул, які выкладае змест такой гутаркі.

[Англ. interview — сустрэча, спатканне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)