sztanga

ж.

1. спарт. штанга;

2. жалезны прут; прэнт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wić

I ж.

галінка, прут, дубец

II незак.

віць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

patyk

м.

1. палка; прут;

2. разм. тысяча злотых

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rod [rɒd] n.

1. прут, пруто́к, лазі́на;

a fishing rod ву́дачка

2. fml ро́зга, хлыст

3. стры́жань (металічны)

♦

make a rod for one’s own back ≅ капа́ць я́му само́му сабе́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ламі́на, ‑ы, ж.

1. Доўгі сухі прут, сухая галіна дрэва; палка. Сцебануць каня ламінаю.

2. Разм. пагард. Вялікая, нязграбная, малапрыгодная рэч. // перан. Высокі, грузны, няспрытны чалавек. [Мароз:] — Нікчэмны ты нейкі, маленькі. Не па росту. Па росту — ламіна добрая, а вот па думках — маленькі. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пру́дня, пру́тня ’конусападобная плеценая лазовая сетка’ (Касп.). Да прут (гл.); ‑д‑, відаць, пад уплывам пруд.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пруце́нь ’рыбалоўная лавушка з дубцоў’ (полац., Нар. сл.), пру́тніца ’тс’ (віц., Нар. лекс.). Да прут (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

папрыстаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

1. Прыставіць, прысланіць да каго‑, чаго‑н. усё, многае. На вільчак паклалі грубейшы прут, астатнія папрыстаўлялі да яго нахільна з абодвух бакоў. Місько.

2. Прызначыць быць дзе‑н., каля каго‑н. — пра ўсіх, многіх. Папрыстаўляць вартавых да палонных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дубец, розга, прут, лазіна; хварасціна, хлабысціна (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

trzpień

м.

1. шпянёк (у спражцы);

2. тэх. шпень; прут; шворан

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)