кура́цыя

(лац. curatio)

1) лячэнне, догляд хворага;

2) студэнцкая практыка з наступным складаннем гісторыі хваробы і дакладам выкладчыку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

хірургі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да хірургіі. Хірургічная клініка. Хірургічная практыка. // Які выкарыстоўваецца пры аперацыях. Хірургічныя нажніцы. // Які ажыццяўляецца пры дапамозе хірургіі. Хірургічная аперацыя. □ Марыя Хведараўна зразумела ўжо, што тут неабходна хірургічнае ўмяшанне. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыяло́гія, ‑і, ж.

Навука, прадметам вывучэння якой з’яўляецца тэорыя і практыка выкарыстання крыніц іанізуючых выпрамяненняў для дыягностыкі і лячэння захворванняў. Кафедра радыялогіі. □ У практыку работы медыцынскіх устаноў .. укараняюцца навейшыя дасягненні біялогіі, фізікі, хіміі і радыялогіі. «Звязда».

[Ад слова радый і грэч. logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

orzecznictwo

н.

1. юр. судовая дзейнасць; судовая практыка;

2. медыцынская экспертыза

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

авія́цыя, ‑і, ж.

1. Тэорыя і практыка перамяшчэння ў паветры на лятальных апаратах, цяжэйшых за паветра: самалётах, верталётах, планёрах і пад. Развіццё авіяцыі. Выкарыстаць у авіяцыі навейшыя дасягненні навукі.

2. Сукупнасць лятальных апаратаў; паветраны флот. Грамадзянская авіяцыя. Бамбардзіровачная авіяцыя. Налёт авіяцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Áusübung

f -, -en

1) выкана́нне

in ~ des Berúfes — пры выкана́нні службо́вых абавя́зкаў

2) пра́ктыка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

тэо́рыя ж Theoríe f -, -n; Léhre f -, -n (вучэнне, дактрына);

тэо́рыя і пра́ктыка Theoríe und Práxis;

тэо́рыя адно́снасці Relativitätstheorie [-vi-] f;

тэо́рыя пазна́ння Erkénntnistheorie f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бухгалтэ́рыя, -і, ж.

1. Тэорыя і практыка рахункаводства і дакументальнага гаспадарчага ўліку грашовых сродкаў.

2. мн. -і, -рый. Падліковы аддзел на прадпрыемстве, ва ўстанове.

○

Двайная бухгалтэрыя — метад уліку, пры якім кожная ўліковая аперацыя запісваецца двойчы: у прыходзе (дэбет) і расходзе (крэдыт).

◊

Двайная бухгалтэрыя —

1) пра дваістыя, двудушныя паводзіны, дзеянні;

2) пра двайны бухгалтарскі ўлік (фактычны і фіктыўны), які сведчыць пра схаваныя даходы.

|| прым. бухга́лтарскі, -ая, -ае.

Бухгалтарскія кнігі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Práxis

f -, Práxen

1) пра́ктыка, во́пыт

etw. durch die ~ erkénnen* — пазна́ць [зазна́ць] што-н. на пра́ктыцы

2) пра́ктыка (урача, юрыста)

ein Arzt in fréier [in éigener] ~ — ура́ч, які́ ма́е ўла́сную пра́ктыку

die ~ áusüben — практыкава́ць

in ~ — на пра́ктыцы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

касмана́ўтыка

(ад гр. kosmos = Сусвет + nautike = караблеваджэнне)

тэорыя і практыка палётаў у космас.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)