выпо́ўзіны, ‑н; адз. няма.

Верхняе покрыва насякомых, або скура змяі, скінутыя імі ў час лінькі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ваўня́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да воўны. Ваўнянае покрыва. // Зроблены з воўны. Ваўняныя ніткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pokrowiec

м.

1. чахол;

2. покрыва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

эпіля́цыя, ‑і, ж.

Спец. Штучнае выдаленне валасоў з лячэбнай мэтай шляхам выскубвання або рэнтгенаўскім апраменьваннем пэўнага ўчастка валасянога покрыва.

[Фр. ēpilation ад épiler — выдаляць валасы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпітэ́лій, -ю, м. (спец.).

Тканка, якая пакрывае паверхню цела, высцілае сценкі поласцей і ўнутраных полых органаў, слізістыя абалонкі чалавека і жывёл, а таксама покрыва з танкасценных клетак, якое высцілае некаторыя ўнутраныя поласці раслін.

|| прым. эпітэлія́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

галізна́, ‑ы, ж.

Выгляд, стан аголенага цела. Прыкрыць галізну. // Адсутнасць покрыва на чым‑н.; аголенасць. Галізна скал. Галізна асенняга лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ледніко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ледніка. Ледніковае покрыва. // Утвораны ледніком. Ледніковыя азёры. Ледніковыя наносы.

•••

Ледніковы перыяд гл. перыяд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Éisschicht

f -, -en ледзяны́ слой, ледзяно́е по́крыва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Béttdecke

f -, -n ко́ўдра, по́крыва (на ложку)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

валасяны́ Нааr-;

валасяно́е по́крыва заал Háarpelz m -(e)s, -е (у жывёл)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)