эпітэ́лій, -ю, м. (спец.).

Тканка, якая пакрывае паверхню цела, высцілае сценкі поласцей і ўнутраных полых органаў, слізістыя абалонкі чалавека і жывёл, а таксама покрыва з танкасценных клетак, якое высцілае некаторыя ўнутраныя поласці раслін.

|| прым. эпітэлія́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

галізна́, ‑ы, ж.

Выгляд, стан аголенага цела. Прыкрыць галізну. // Адсутнасць покрыва на чым‑н.; аголенасць. Галізна скал. Галізна асенняга лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ледніко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ледніка. Ледніковае покрыва. // Утвораны ледніком. Ледніковыя азёры. Ледніковыя наносы.

•••

Ледніковы перыяд гл. перыяд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Béttdecke

f -, -n ко́ўдра, по́крыва (на ложку)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Éisschicht

f -, -en ледзяны́ слой, ледзяно́е по́крыва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

валасяны́ Нааr-;

валасяно́е по́крыва заал Háarpelz m -(e)s, -е (у жывёл)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Вало́ссе ’валасяное покрыва’ (З нар. сл.). Да волас з суфіксам зборнасці ‑ьje‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кро́ўня ’верхняя пакрышка хамута’ (Касп.). Да крыць (гл.). Параўн. рус. кров ’покрыва’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сфа́гнавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сфагнуму. Сфагнавае покрыва. Сфагнавы мох. // Парослы сфагнумам. Сфагнавае балота. // Які ўтварыўся са сфагнуму. Сфагнавы торф.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́блачны wólkig, bewölkt, Wólken-; trübe, mit Wólken überzógen;

во́блачнае по́крыва Wólkendecke f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)