Ры́бка ’вытачка ў адзенні’ (Сцяшк. Сл.). Ад ры́бка (памяншальнае ад ры́ба (гл.). Метафарычны перанос па знешнім падабенстве.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Жаўткі́ ’ўнутраныя органы (ныркі, печань, кішэчнік, страўнік)’ (клец., Нар. лекс., 207). Відаць, перанос ад жаўток ’унутраная часціна яйка’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Versétzung
f -, -en рамяшчэ́нне, перано́с, перастано́ўка
2) пераво́д (на новую працу)
~ in den Rúhestand — звальне́нне ў адста́ўку
3) ссо́ўванне, зрух
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Жалу́д ’плод бульбы’ (расон., Шатал.). Акцэнтны варыянт жо́луд (гл.). Перанос значэння па функцыі, памеру, а магчыма, і горкаму смаку.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Загло́ба ’зайздроснік’ (Касп.) з польск.zagłoba ’гультай’, якое тлумачыцца як перанос з zagłoba ’перашкода’ ад zagłobić ’заклініць’ (Брукнер, 643).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Кле́нды ’ногі’ (ТС). Да клембы (гл.) з дысімілятыўным пераўтварэннем. Экспрэсіўны перанос назвы абутку на назву ног. Параўн. клінды (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Раі́цца ’здавацца, мігцець’: раіцца ўваччу (Сержп. Прык.). Метафарычны пераносраі́цца (пра пчол), гл. рой. Гл. таксама роіцца ’раіцца’, ’здавацца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Жучо́к ’шпілька для валасоў’ (валож., Жд.). Сем. перанос памянш. жучо́к (гл. жук1) паводле функцыі: захватвае валасы, як лапкі жука.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Развары́ць ’размясіць гразь, зрабіць гразкай дарогу’ (Сцяшк. Сл.). Метафарычны перанос значэння на аснове знешняга падабенства разваранай стравы і гразкай дарогі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рамашо́к м. р. ’рамонак’ (маладз., Жд. 2). Перанос рода са звычайнага рамонак (гл.) на запазычанне з рускай, гл. папярэдняе слова.