па́жить ж., уст., поэт. (луг) сенажа́ць, -ці ж., ні́ва, -вы ж.; (пастбище) па́ша, -шы ж., вы́пас, -су м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pasture

[ˈpæstʃər]

1.

n.

паплавы́ pl.; вы́ган -у m.; па́ша f.

2.

v.

па́сьвіць (жывёлу); па́сьвіцца (пра жывёлу)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Па́свішча, пасвішча ’паша’ (Сцяц. Сл., Жд. 1, ТС). Ад пасвіць (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко, Афікс. наз., 46; Слаўскі, SP, 1, 95.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пашано́тка ’плётка’ (карэліц., Сцяшк. Сл.). Відаць, з паша‑ мотка, якое з польск. (po‑)szamotać się ’трымцець, біцца, пляскацца’. Канчатак, як у плётка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́пас ’пасьба; паша’ (БРС, Некр., Яшк.). Рус. вы́пас, укр. ви́пас, польск. wypas, чэш., славац. výpas, каш. vëpas. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад выпасваць (гл. пасвіць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бло́нне ’адкрытае месца, поле’ (Нас.), ’роўная нізіна, заліўны луг’ (Яшкін). Запазычанне з польск. błonie ’луг, паша, выган’. Параўн. бало́на 2 (там і літ-ра).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wypas, ~u

м.

1. выпас, паша;

2. адкорм, адпас;

na wypas — на адкорм

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Mátte

I

f -, -n альпі́йскі луг, па́ша, вы́ган

II

f -, -n ма́та, цыно́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Па́свіско, пасвыско, пасовыско ’паша. выган’ (петрык., Мат. Гом.; Сл. ПЗБ, Шатал.). З польск. pastwisko ’тс’ (Мацкевіч, там жа, 3, 424). Лексема пасовыско — кантамініраваная (параўн. укр. пасовище ’тс’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

browse

[braʊz]

1.

v.t.

па́сьвіць

2.

v.i.

1) жыві́цца траво́ю, па́сьвіцца

2) Figur. гарта́ць, перагляда́ць кні́гі

3.

n.

малады́я па́расткі, галі́нкі, зялёная па́ша

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)