пачына́ючы,
1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад пачынаць.
2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які нядаўна распачаў якую‑н. дзейнасць. Пачынаючы паэт. Пачынаючы ўрач. □ Якую індывідуальную афарбоўку не мела б творчасць мастака, пачынаючага ці масцітага, спевака ці танцора, усё-такі шчырасць размовы дабратворна ўплывае на любы характар. «Маладосць».
3. у знач. наз. пачына́ючы, ‑ага, м.; пачына́ючая, ‑ай, ж. Той (тая), хто пачынае што‑н. Дапаможнік для пачынаючых. □ Кабінет атрымліваў штодзень больш дзесятка твораў пачынаючых. Хведаровіч.
4. Дзеепрысл. незак. ад пачынаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
levy war against, levy war on
пачына́ць вайну́ супро́ць каго́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ініцыя́тар
(фр. initiateur, ад лац. initiare = пачынаць)
асоба, група асоб або арганізацыя, якім належыць пачын у якой-н. справе.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
begínnen
*
1.
vt пачына́ць (mit D – з чаго-н.)
mit éiner Árbeit ~ — пачына́ць яку́ю-н. рабо́ту [пра́цу]
2.
vi пачына́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ánhauen
* vt на(д)сяка́ць; пачына́ць се́кчы (лес)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
◎ Ні́кпачын, нікпочын ’нядаўна, толькі што’ (жытк., Мат. Гом.; ТС). Цёмнае слова; другая частка асацыіруецца з пачынаць, параўн., напрыклад, пачынак ’пачатак’ (Мат. Гом.), або спалучэннем + /Ш чыне, г. зн. ’пасля дзеі (падзеі, акта)’, гл. чын.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
break ground
капа́ць; ара́ць (зямлю́); выко́пваць я́му (пад буды́нак), пачына́ць будава́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
бык¹, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. Самец буйной рагатай жывёлы, дзікай і свойскай.
Бой быкоў.
Племянны б.
2. звычайна мн. Падсямейства буйных жвачных млекакормячых (тур, бізон, зубр і пад.).
◊
Браць быка за рогі (разм.) — пачынаць дзейнічаць энергічна, з галоўнага.
|| памянш. бычо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м. Быць бычку на вяровачцы (прыказка).
|| прым. бычы́ны, -ая, -ае і быча́чы, -ая, -ае.
Нораў бычачы, а розум цялячы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
inaugurate
[ɪˈnɔgjəreɪt]
v.t.
1) урачы́ста ўво́дзіць на паса́ду (прэзыдэ́нта)
2) урачы́ста адкрыва́ць, пачына́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
put the cart before the horse
пачына́ць ад канца́, рабі́ць шы́варат-навы́варат
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)