«ВЕРАБЕ́ Й »,
традыцыйны бел. танец. Цесна звязаны са шматлікімі карагоднымі варыянтамі, у аснове якіх кругавая пабудова, імітацыя рухаў вераб’я, суправаджэнне прыпеўкамі. Складаецца з 2 частак: 1-я ва ўмераным тэмпе, муз. памер трохдольны, 2-я — у хуткім, муз. памер 2 /4. Уваходзіў у рэпертуар трупы І.Буйніцкага. Быў вядомы ў Віцебскай, Гомельскай і Магілёўскай абласцях.
Ю.М.Чурко.
т. 4, с. 92
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
зна́ чнасць ж
1. (вялікі памер ) Beträchtlichkeit f Á nsehnlichkeit f
2. (значэнне ) Bedé utung f í chtigkeit f
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
undersized [ˌʌndəˈsaɪzd] adj.
1. паме́ ншаны, непаўнаме́ рны (пра памер )
2. ка́ рлікавы, нізкаро́ слы;
undersized portions of food по́ рцыі е́ жы ніжэ́ й за но́ рму
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
wymiar, ~u
м.
1. памер ;
wymiar znormalizowany — стандартны памер ;
2. мера; аб’ём;
wymiar kary — мера пакарання;
wymiar sprawiedliwości — акт правасуддзя;
czwarty wymiar мат.
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
гекза́ метр
(гр. heksametron)
шасцістопны дактылічны вершаваны памер з пастаяннай цэзурай, які склаўся ў антычнай паэзіі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
rental
[ˈrentəl]
n.
1) паме́ р кватэ́ рнае пла́ ты або́ арэ́ нды
2) прадме́ т на́ ймаў або́ арэ́ нды
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
bigness
[ˈbignəs]
n.
1) велічыня́ f.
2) паме́ р -у m.
3) ва́ жнасьць, ве́ ліч f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
велічыня́ , -і́ ; мн. ы́ ні і (з ліч. 2, 3, 4 ) велічыні́ ; -чы́ нь, ж.
1. Памер , аб’ём, працягласць чаго-н.
Стол сярэдняй велічыні.
Змераць велічыню пакоя.
2. Колькасць чаго-н. ; сума; лік.
В. зарплаты.
В. асігнаванняў.
3. Усё тое, што можна вымераць, злічыць (спец. ).
Пастаянная в.
Бясконца малая в.
Роўныя велічыні.
4. перан. адз. -н. галіне дзейнасці.
Ён сусветная в. ў навуцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыба́ віць , -а́ ўлю, -а́ віш, -а́ віць; -а́ ўлены; зак.
1. каго-што і чаго . Даць, пакласці, зрабіць, сказаць у дадатак да чаго-н.
П. дзвесце рублёў.
П. цукру ў ягады.
П. да сказанага.
2. чаго . Павялічыць памер , колькасць, хуткасць чаго-н.
П. грошай.
П. кроку.
◊
Прыбавіць у вазе (разм. ) — патаўсцець, стаць цяжэйшым.
|| незак. прыбаўля́ ць , -я́ ю, -я́ еш, -я́ е.
|| наз. прыбаўле́ нне , -я, н. і прыба́ ўка , -і, Д М ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
«БАЛАБА́ С »,
бел. народны танец. Зафіксаваны ў канцы 19 ст. ў Ваўкавыскім пав. Выконваўся пад жартоўныя прыпеўкі. Муз. памер 2 4
т. 2, с. 236
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)