Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
яе́чка, ‑а, н.
1.Памянш.-ласк.да яйцо.
2. Парная мужчынская палавая залоза, што выпрацоўвае сперматазоіды і мужчынскія палавыя гармоны.
3. У батаніцы — устарэлая назва семязавязі.
•••
Як яечка — пра што‑н. добра зробленае, прыгожае. Тыдзень часу, і грэбля была б як яечка.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гаме́та
(гр. gametes = муж)
рухомая палавая клетка жывёльных і раслінных арганізмаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
педэра́стыя
(гр. paiderastia = любоў да хлопцаў)
палавая сувязь мужчыны з мужчынам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
По́хаць, по́хоць ’хаценне, сквапнасць’ (ТС), рус.по́хоть ’грубая палавая цяга’, укр.по́хіть ’тс’, ’жаданне’, балг.по́хот ’тс’, ст.-слав.похоть ’юр’, похотьнъ ’юрлівы’, похотѣниѥ ’жаданне’. Прасл.*po‑chotь (БЕР 5, 564), гл. хаце́ць, але Сной₂ (536) мяркуе, што гэтыя словы, як і славен.pohóta ’пажадлівасць’, з’яўляюцца самастойнымі ўтварэннямі асобных славянскіх моў, аднак параўн. балг.по́хта, для якога Экерт (Зб. Бернштэйну, 488–490) рэканструюе прасл.*poxъta (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
potence, potency
[ˈpoʊtənsi]
n., pl. -cies
1) магу́тнасьць, моц, сі́ла f.
2) патэнцыя́льнасьць f.
3) патэ́нцыя f. (палава́я здо́льнасьць)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
сады́зм, ‑у, м.
1.Палавая ненармальнасць, якая праяўляецца ў жаданні мучыць асобу другога полу, каб задаволіць сваё палавое пачуццё.
2.перан. Заўзятая цяга да жорсткасці, катаванняў; задавальненне ад чужых пакут. Ён, вядома, бязлітасны, гэты мужык [Клопікаў]. Ён наводзіць жах на турэмных насельнікаў сваім садызмам.Лынькоў.
[Ад імя французскага пісьменніка 18 ст. маркіза дэ Сад.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
płciowy
płciow|y
палавы; сексуальны;
cechy ~e — палавыя адзнакі;
popęd ~y — палавая цяга
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ГЕТЭРАСЕКСУА́ЛЬНАСЦЬ
(ад гетэра... + сексуальнасць),
палавая цяга да асоб процілеглага полу; асн. форма палавых адносін паміж людзьмі. Адпавядае галоўнай біял. мэце палавога жыцця — прадаўжэнню роду. У розныя часы некаторыя грамадствы дапускалі існаванне і інш. форм палавых кантактаў. Гл.Бісексуальнасць, Гомасексуалізм.