Lautíermethode

f -, -n гукавы́ ме́тад (навучання чытанню)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

канцэнтры́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае агульны цэнтр. Канцэнтрычныя акружнасці. Канцэнтрычная пабудова горада. Канцэнтрычная кампазіцыя твора.

2. Заснаваны на канцэнтрызме. Канцэнтрычная сістэма навучання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыда́ктыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

1. Раздзел педагогікі, у якім абгрунтоўваюцца змест, метады і формы навучання.

2. Кніжн. Тое, што і дыдактызм.

[Ад грэч. didaktikos — павучальны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзесяціго́дкі ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Разм. Поўная сярэдняя агульнаадукацыйная школа ў СССР з дзесяцігадовым тэрмінам навучання. Скончыць дзесяцігодку. Музычная дзесяцігодка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

curriculum [kəˈrɪkjələm] n. (pl. curricula or curriculums)

1. навуча́льны/вучэ́бны план (школы, каледжа, універсітэта)

2. курс навуча́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sandwich coarse [ˈsænwɪdʒˌkɔ:s] n. BrE курс навуча́ння, дзе чаргу́ецца тэо́рыя і пра́ктыка; спалучэ́нне прафесі́йнай і агу́льнай адука́цыі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

васьміго́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Няпоўная сярэдняя агульнаадукацыйная школа ў СССР з васьмігадовым тэрмінам навучання, уведзеная замест сямігадовай з 1958 г.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экстэрна́т, ‑у, М ‑наце, м.

1. Самастойнае праходжанне курса навучання са здачай экзаменаў пры якой‑н. навучальнай установе.

2. Уст. Пасада экстэрна (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́тад, -ду м. ме́тод;

марксі́сцкі дыялекты́чны м. — ист. маркси́стский диалекти́ческий ме́тод;

~ды навуча́ння — ме́тоды обуче́ния;

○ м. замяшчэ́ння — ме́тод замеще́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гуверна́нтка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Выхавальніца ў буржуазных і дваранскіх сем’ях, звычайна іншаземка, якую наймалі для выхавання дзяцей і першапачатковага навучання грамаце.

[Фр. gouvernante.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)