балеро́, нескл., н.

1. Іспанскі нацыянальны танец, а таксама музычны твор у рытме гэтага танца.

2. Кароткая безрукаўка — частка нацыянальнага іспанскага ўбрання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

піяні́на, нескл., н.

Клавішны музычны інструмент, у якім струны, дэка і механіка размешчаны ў вертыкальнай плоскасці, від фартэпіяна.

|| прым. піяні́нны, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

тамбуры́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Ударны народны музычны інструмент, род бубна, пашыраны на поўдні Еўропы.

2. Барабан з падоўжаным корпусам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

канцэрці́на, нескл., н.

1. Музычны інструмент, які мае выгляд шасціграннага гармоніка.

2. Музычны твор тыпу канцэрта (у 2 знач.), які адрозніваецца ад апошняга меншай складанасцю і меншымі памерамі.

[Іт. concertino.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

concerto [kənˈtʃɜ:təʊ] n. канцэ́рт (музычны твор для аднаго ці некалькіх сольных інструментаў і аркестра)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

alto [ˈæltəʊ] n. (pl. -os) mus.

1. кантра́льта; альт (голас)

2. альт (музычны інструмент)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

па́ндуры, нескл., н.

Грузінскі народны трохструнны шчыпковы музычны інструмент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трымі́тас, ‑а, м.

Літоўскі народны духавы драўляны музычны інструмент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тулумба́с, ‑а, м.

Старадаўні ўдарны музычны інструмент (разнавіднасць літаўры).

[Тур.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэо́рба, ‑ы, ж.

Шчыпковы музычны інструмент, басовая разнавіднасць лютні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)