Verbum

канцэрці́на, нескл., н.

1. Музычны інструмент, які мае выгляд шасціграннага гармоніка.

Іграць на к.

2. Музычны твор тыпу канцэрта (у 2 знач.), які адрозніваецца ад апошняга меншай складанасцю і меншымі памерамі (спец.).

гу́слі, -яў.

Мнагаструнны шчыпковы музычны інструмент славянскіх народаў.

|| прым. гу́сельны, -ая, -ае.

клавіко́рды, -аў.

Даўнейшы клавішна-струнны ўдарны музычны інструмент.

|| прым. клавіко́рдны, -ая, -ае.

фісгармо́нія, -і, мн. -і, -ній, ж.

Клавішны духавы музычны інструмент з мяхамі.

уверцю́ра, -ы, мн. -ы, -цю́р, ж.

1. Музычны ўступ да оперы, балета, драмы і пад.

Оперная ў.

2. Музычны твор, які складаецца з адной часткі і адносіцца да праграмнай музыкі.

|| прым. уверцю́рны, -ая, -ае.

віёла¹, -ы, мн. -ы, -ёл, м.

Старадаўні смычковы музычны інструмент у выглядзе скрыпкі.

тарба́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Струнны шчыпковы музычны інструмент, блізкі да бандуры.

экспро́мт, -а, М -мце, мн. -ы, -аў, м.

1. Верш, музычны твор і пад., створаныя без папярэдняй падрыхтоўкі, у момант выканання.

Музычны э.

2. Прамова, трапны адказ, сказаныя без папярэдняга абдумвання.

|| прым. экспро́мтны, -ая, -ае.

капры́чыа, нескл., н. (спец.).

Віртуозны музычны твор, які вызначаецца жывасцю, нечаканымі і арыгінальнымі пераходамі.