katusze

мн.

1. катаванне;

2. мука, пакута;

cierpieć moralne katusze — перажываць (пакутаваць) маральна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

empórrichten

1.

vt

1) падыма́ць, выпро́стваць

2) падтры́мацца (маральна)

2.

(sich) падыма́цца, выпро́ствацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

разлажы́цца разм (маральна) sich zersétzen; demoralisíert wérden; verfállen* vi (s) (прыйсці ў заняпад); korrúpt [korrumpíert] wérden (разбэсціцца)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разбэ́сціць, ‑бэшчу, ‑бэсціш, ‑бэсціць; зак., каго-што.

1. Прывучыць да дрэнных звычак, маральна распусціць. — Аўдзееў іх [абібокаў, зладзеяў] разбэсціў, а яны разышліся і робяць, што хочуць, — расказвала Аня. Дуброўскі.

2. Зрабіць непаслухмяным; разбалаваць. Разбэсціць дзіця. □ — [Валодзя] разбэсціў Мішу.., дазваляе яму спісваць задачы. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

astrict

[əˈstrɪkt]

v.t.

1) зьвя́зваць, стры́мваць

2) мара́льна абавя́зваць, зьвя́зваць

3) абмяжо́ўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

virtuous

[ˈvɜ:rtʃuəs]

adj.

1) до́бры; мара́льны; пра́ведны

2) мара́льна чы́сты, цнатлі́вы, сумле́нны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

разбэ́сціцца, ‑бэшчуся, ‑бэсцішся, ‑бэсціцца; зак.

1. Прывучыцца да дрэнных звычак, маральна распусціцца. Век жылі без ясляў, дзяцей пад копамі гадавалі.. А цяпер разбэсціліся. Давай ім лёгкае жыццё. Б. Стральцоў. — Твой Віктар проста п’яніца і бабнік! Зусім разбэсціўся... Ваданосаў.

2. Стаць непаслухмяным; разбалавацца, раздурэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

unclean

[ʌnˈkli:n]

adj.

1) нячы́сты, бру́дны, карэ́лы, запэ́цканы

2) нячы́сты мара́льна, немара́льны, распу́сны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

разві́нчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад развінціць.

2. у знач. прым. Разм. Пазбаўлены душэўнай раўнавагі, маральна і фізічна знясілены. Развінчаныя нервы.

3. у знач. прым. Разм. Няцвёрды, віхлясты, расслаблены (пра хаду, рухі, жэсты і пад.). Гуляе ў скверы абармот Развінчанай паходкай. Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Нязго́ршы ’някепскі’ (Сцяц., Касп.), ’належны, добры’ (Сцяшк. Сл.), сюды ж нязго́рш (нізгорш) ’нядрэнна’ (Сцяшк. Сл.; мін., Жыв. сл., Сл. ЦРБ). Да горш(ы), пачатковы комплекс няз‑ < не + з са спалучэння не з горшых ’не самы дрэнны’, параўн. тлумачэнне Каспяровіча ’не из худших’ (там жа). Магчыма, таксама непасрэднае ўтварэнне ад зго́ршыць ’разбэсціць, сапсаваць маральна’, зго́ршаны ’разбэшчаны’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)