перараджэ́нец, ‑нца, м.

Пагард. Той, хто ідэйна, маральна перарадзіўся, здрадзіў перадавым, прагрэсіўным, рэвалюцыйным ідэалам. [Відук:] Вікуру мы ведаем як бальшавіка, а вось Хмару... як перараджэнца, як апартуніста. Гурскі. [Шэмет:] — Трэба ставіць пытанне аб выключэнні .. [Мароза] з партыі як перараджэнца. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

katusze

мн.

1. катаванне;

2. мука, пакута;

cierpieć moralne katusze — перажываць (пакутаваць) маральна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

разлажы́цца разм. (маральна) sich zersétzen; demoralisíert wérden; verfállen* vi (s) (прыйсці ў заняпад); korrúpt [korrumpíert] wérden (разбэсціцца)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

empórrichten

1.

vt

1) падыма́ць, выпро́стваць

2) падтры́мацца (маральна)

2.

(sich) падыма́цца, выпро́ствацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

разбэ́сціць, ‑бэшчу, ‑бэсціш, ‑бэсціць; зак., каго-што.

1. Прывучыць да дрэнных звычак, маральна распусціць. — Аўдзееў іх [абібокаў, зладзеяў] разбэсціў, а яны разышліся і робяць, што хочуць, — расказвала Аня. Дуброўскі.

2. Зрабіць непаслухмяным; разбалаваць. Разбэсціць дзіця. □ — [Валодзя] разбэсціў Мішу.., дазваляе яму спісваць задачы. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

astrict

[əˈstrɪkt]

v.t.

1) зьвя́зваць, стры́мваць

2) мара́льна абавя́зваць, зьвя́зваць

3) абмяжо́ўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

virtuous

[ˈvɜ:rtʃuəs]

adj.

1) до́бры; мара́льны; пра́ведны

2) мара́льна чы́сты, цнатлі́вы, сумле́нны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

разбэ́сціцца, ‑бэшчуся, ‑бэсцішся, ‑бэсціцца; зак.

1. Прывучыцца да дрэнных звычак, маральна распусціцца. Век жылі без ясляў, дзяцей пад копамі гадавалі.. А цяпер разбэсціліся. Давай ім лёгкае жыццё. Б. Стральцоў. — Твой Віктар проста п’яніца і бабнік! Зусім разбэсціўся... Ваданосаў.

2. Стаць непаслухмяным; разбалавацца, раздурэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэзанёр

(фр. raisonneur)

1) персанаж п’есы, які прама выражае ідэі, маральна-этычныя погляды аўтара;

2) чалавек, які любіць весці доўгія размовы павучальнага характару.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

unclean

[ʌnˈkli:n]

adj.

1) нячы́сты, бру́дны, карэ́лы, запэ́цканы

2) нячы́сты мара́льна, немара́льны, распу́сны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)