фе́рма​I с.-х. фе́рма, -мы ж.;

птицево́дческая фе́рма птушкагадо́ўчая фе́рма;

моло́чная фе́рма мало́чная фе́рма;

животново́дческая фе́рма жывёлагадо́ўчая фе́рма.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ку́хня ж. Küche f -, -n;

пахо́дная ку́хня вайск. Féldküche f;

мало́чная ку́хня Mílchküche;

дыеты́чная ку́хня Diätküche f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зало́за ж., анат. железа́;

○ падстра́ўнікавая з. — поджелу́дочная железа́;

шчытападо́бная з. — щитови́дная железа́;

мало́чная з. — моло́чная железа́;

тлу́шчавыя зало́зы — са́льные же́лезы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мало́чны Mílch-, mílchig;

мало́чныя праду́кты Molkeréiwaren pl;

мало́чная гаспада́рка Molkeréi f -, -en, Mílchwirtschaft f -, -en;

мало́чная жывёла Mílchvieh n -(e)s;

мало́чная прамысло́васць Molkeréiindustrie f -;

мало́чны заво́д Mílchhof m -(e)s, -höfe, Molkeréi f -, -en;

мало́чнага ко́леру mílchfarben, mílchfarbig;

мало́чнае шкло Mílchglas n -es, máttes Glas;

мало́чны зуб анат. Mílchzahn m -(e)s, -zähne;

◊

мало́чныя рэ́кі з кісе́льнымі берага́мі (у казцы) Schlaráffenland n -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ку́хня, -і, мн. -і, -хань і -хняў, ж.

1. Асобнае памяшканне з печчу, плітой для прыгатавання ежы, а таксама камплект мэблі для такога памяшкання.

2. Падбор страў.

Беларуская к.

3. перан., адз. Махінацыі, інтрыгі, а таксама ўвогуле скрыты, закулісны бок якой-н. дзейнасці.

○

Малочная кухня — установа, якая гатуе малочныя сумесі для грудных дзяцей.

|| памянш. ку́ханька, -і, ДМ -ньцы, мн. -і, -нек, ж. (да 1 знач.).

|| прым. кухо́нны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фе́рма​1

(англ. farm)

1) прыватнае сельскагаспадарчае прадпрыемства на ўласнай або арандаванай зямлі;

2) дзяржаўнае або кааператыўнае прадпрыемства, занятае жывёлагадоўляй (напр. малочная ф.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ско́рам, ‑у, м.

1. Скаромная (мясная або малочная) ежа. Старэчымі падслепаватымі вачыма .. [дзед] доўга і падазрона сочыць за гаршкамі, за нявесткай, за ўнучкамі. Гэтакія жарабіцы павырасталі, а яна гатова і ў пост іх карміць скорамам. Васілевіч. [Бацька:] — Можа б вы, дзеткі, пайшлі ды пагасцявалі ў дзеда. Там ёсць сякі-такі скорам. Сабаленка.

2. Тое, што і мясаед.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фе́рма​1

(англ. farm, фр. ferme)

1) прыватнае сельскагаспадарчае прадпрыемства на ўласнай або арандаванай зямлі;

2) дзяржаўнае або кааператыўнае прадпрыемства, занятае жывёлагадоўляй (напр. жывёлагадоўчая ф., малочная ф.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ВІСЛІЦЭ́НУС (Wislicenus) Іаганес

(24.6.1835, Кляйнехштат, каля г. Кверфурт, Германія — 5.12.1902),

нямецкі хімік-арганік. Вучыўся ва ун-тах Цюрыха і Гале. З 1861 выкладаў у Цюрыху, Вюрцбургу, Лейпцыгу (з 1867 праф.). Навук. працы па тэорыі хім. будовы і ізамерыі арган. злучэнняў. Выказаў меркаванне, што малочная і мяса-малочная к-ты з’яўляюцца прасторавымі ізамерамі (1869). На падставе гэтага Я.Х. вант Гоф стварыў стэрэахім. тэорыю. Паказаў існаванне геам. (цыс-, транс-) ізамераў на прыкладзе малеінавай і фумаравай к-т (1887).

т. 4, с. 197

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

інвента́р, ‑у, м.

1. Сукупнасць прадметаў, прылад, якія складаюць маёмасць прадпрыемства, установы, арганізацыі. Спартыўны інвентар. Школьны інвентар. // Прылады сельскагаспадарчай вытворчасці. Сельгасарцелі дзейна рыхтуюцца да праверкі — ачышчаюць насенне, рамантуюць інвентар, машыны, вывозяць на палі ўгнаенне. Арочка. — Інвентар гатовы: плугі, бароны ўжо адрамантавалі. Васілевіч.

2. Вопіс маёмасці, рэестр. Скласці інвентар.

•••

Жывы інвентар — цяглавая і малочная жывёла.

Мёртвы інвентар — прылады працы, перавозачныя сродкі і іншая маёмасць.

[Лац. inventarium.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)