разбо́ўтаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што (разм.).

1. Размяшаць, боўтаючы.

Р. фарбу.

2. Боўтаючы, разліць.

Р. малако.

|| незак. разбо́ўтваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

казі́ны Zegen-;

казі́нае малако́ Zegenmilch f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адто́плены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад адтапіць.

2. у знач. прым. Пра кіслае малако, у якім тварог аддзелены ад сыроваткі. Адтопленае малако.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гастрано́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Знаток і любіцель смачнай ежы; гурман.

2. Магазін, які гандлюе харчовымі таварамі, прадуктамі.

Купіць малако ў гастраноме.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адтапі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -то́піцца; зак.

Згарнуцца, аддзяліўшыся ад сыроваткі, ператварыцца ў тварог.

Малако адтапілася.

|| незак. адто́плівацца, -аецца і адтапля́цца, -я́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спа́рыцца², -руся, -рышся, -рыцца; зак. (разм.).

1. Угрэцца, спацець (разм.).

У кажусе можна с.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра малако: закіпець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лы́каць, -аю, -аеш, -ае; незак., што (разм.).

Піць што-н. перарывістымі глыткамі.

Кот лыкае малако.

|| аднакр. лы́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. лы́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адцадзі́ць, -цаджу́, -цэ́дзіш, -цэ́дзіць; -цэ́джаны; зак., што.

Цэдзячы, адліць; адцзяліць рэдкае, вадкасць ад гушчы і пад.

А. малако.

А. бульбу.

|| незак. адцэ́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

pasteurize

[ˈpæstʃəraɪz]

v.t.

пастэрызава́ць (малако́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вы́даіць, -даю, -даіш, -даіць; -даены; зак.

1. каго (што). Тое, што і падаіць.

В. кароў.

2. што. Атрымаць даеннем.

В. малако.

|| незак. выдо́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)