аджлу́кціць, -кчу, -кціш, -кціць; -кчаны; зак., што і чаго (разм.).

1. Апрацаваць, адмыць жлукчаннем.

А. бялізну.

2. Прагна адпіць чаго-н.

А. малака.

|| незак. аджлу́кчваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лакта́цыя, ‑і, ж.

Спец.

1. Працэс утварэння, назапашвання і перыядычнага выдзялення малака ў чалавека і ў самак млекакормячых.

2. Перыяд часу, на працягу якога адбываецца такое выдзяленне малака.

[Ад лац. lactare — утрымліваць малако, карміць малаком.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бланманжэ́, нескл., н.

Жэле са смятанкі або міндальнага малака.

[Фр. blanc-manger.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздаі́цца, ‑доіцца; зак.

Пачаць даваць больш малака. Карова раздаілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АДГО́Н,

абястлушчанае малако пасля аддзялення вяршкоў ад цэльнага малака. Састаў адгону залежыць ад зыходнага саставу цэльнага малака і ступені яго абястлушчвання. Мае ў сярэднім каля 3,2% бялкоў, 4,8% малочнага цукру, 0,05% тлушчу, 0,7% мінер. рэчываў. Выкарыстоўваецца як харч. дыетычны прадукт, на прыгатаванне сухога і згушчанага малака, сыраквашы, кефіру, кумысу, сыру і інш., выраб казеіну, як корм для маладняку жывёлы і птушак.

т. 1, с. 100

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мацо́ні, нескл., н.

Назва кіслага малака ў некаторых народаў Каўказа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бешаме́ль, ‑і, ж.

Густая падліва, прыправа з яец, малака, мукі.

[Фр. béchamelle ад уласнага імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маладо́йны, ‑ая, ‑ае.

Які дае мала малака; малаўдойны. Маладойная карова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малакаво́з, ‑а, м.

1. Аўтамашына з цыстэрнай для перавозкі малака.

2. Той, хто займаецца перавозкай малака. [Пракоп:] — Вы хочаце, каб я з трактара ды перайшоў на вала? Можа, малакавозам мяне паставіце? Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казеі́н, ‑у, м.

Бялковае клейкае рэчыва, якое ўтвараецца пры стварожванні малака.

[Ад лац. caseus — сыр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)