шпіна́т, -у, М -на́це, м.

Агародная травяністая расліна сямейства лебядовых, маладое сакавітае лісце якой ідзе ў ежу.

|| прым. шпіна́тавы, -ая, -ае і шпіна́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тыту́нь

(кр.-тат., тур. tütün)

1) травяністая расліна сям. паслёнавых, лісце якой багата нікацінам;

2) высушанае і дробна нарэзанае лісце гэтай расліны, якое ідзе на курэнне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

абляце́лы разм. (апалы – пра лісце і г. д.) ábgefallen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сашмо́ргаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак. што.

1. Шморгаючы, сарваць што-н. або абарваць з паверхні.

С. лісце з галля.

2. Сцерці частым шморганнем.

С. венік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́пісты, ‑ая, ‑ае.

З вялікімі лапамі. Гонкія сосны стаялі ўперамежку з лапістымі елкамі. Сіняўскі. // Падобны на лапу (пра лісце раслін). Лапістае лісце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жу́хнуць, ‑не; незак.

Страчваць яркасць, цямнець (пра колеры, фарбы). // Страчваць свежасць, сохнуць (пра лісце, траву). На міртах жухне лісце — няма каму паліць. Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ту́таўнік, -а і -у, м.

1. -а. Паўднёвае дрэва сямейства тутавых, лісце якога выкарыстоўваецца як корм для шаўкапрада; тутавае дрэва, шаўкоўніца.

2. -у, зб. Драўніна гэтага дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

venous [ˈvi:nəs] adj.

1. anat. вяно́зны;

venous blood вяно́зная кроў

2. bot. жылкава́ты (пра лісце)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бручко́ўнік, ‑у, м.

Бручкавае бацвінне, лісце бручкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вузкалі́сты, ‑ая, ‑ае.

Які мае вузкае лісце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)