Даць характарыстыку каму‑, чаму‑н. Пра гэтага чалавека [Арэшкіна] Жураўскія не расказвалі, мабыць, не ведалі, а загадчык райана ахарактарызаваў коратка: «Завуч у вас вопытны».Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
monosylaba
ж.лінгв. аднаскладовае слова;
odpowiadać ~mi — адказваць коратка (сцісла)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Абраві́та ’абавязкова, няўхільна’ (Бяльк.), ’прама’ (Раст.). Трубачоў лічыць няясным (Слав. языкозн., V, 176). Да абравітар. Параўн. бел. беластоц. obrewiter не вагаючыся, без цырымоніі’ < лац.breviter ’коратка’ (Зданцэвіч, Тэксты, 38). Гл. Мартынаў, БЛ, 1972, 2, 74.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
briefly[ˈbri:fli]adv.
1.ко́ратка, нядо́ўга
2. сці́сла;
Briefly, the data are not quite valuable. Карацей кажучы, гэтыя даныя не зусім каштоўныя.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Астрыжо́нак ’коратка астрыжаны хлопец ці дзяўчына’ (Сцяц.). Нармальнае для беларускай мовы ўтварэнне астры́жанак, Таму тут, відаць, асновай было слова астрыжо́ны, якое суадносіцца з дзеясловам астрыгчы, але, магчыма, было запазычана з польск.ostrzyżony (з узнаўленнем р на месцы ш).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
bob2[bɒb]v.
1. (up and down) ху́тка ру́хацца (асабліва ў вадзе)
2. (ко́ратка) стры́гчы валасы́
bob up[ˌbɒbˈʌp]phr. v. нечака́на ўсплыва́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
outline[ˈaʊtlaɪn]n.
1. схе́ма, план, канспе́кт;
an outline for a composition план сачыне́ння;
in outline у агу́льных ры́сах, ко́ратка
2. ко́нтур, абры́с
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
bündig
a
1) сці́слы; звя́зны
2) абавязко́вы
kurz und ~ — ко́ратка і я́сна
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
такто́ўнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць тактоўнага. Прысутным кінулася ў вочы вялікая спрактыкаванасць камандзіра палка, тактоўнасць у абыходжанні. Ні аднаго лішняга слова: сціпла, коратка, ясна.Алешка.Строгасць, прынцыповасць маладога кіраўніка ўдала дапаўняюцца добразычлівасцю, вытрымкай, тактоўнасцю, увагай да людзей.«Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Даляга́ць ’балець, турбаваць, непакоіць, мучыць’ (пра арганізм) (зэльв., Сцяц.). Ужываецца толькі ў 3 ас. Бясспрэчнае запазычанне з польск. мовы. Параўн. польск.dolegać ’тс’. Да польск. дзеяслова гл. коратка ў Брукнера, 292 (пад lec). Параўн. ст.-бел.долегливость ’недамаганне’ (< польск.dolegliwość; гл. Булыка, Запазыч., 99).