Verbum

анлайнавы слоўнік

жаць, жну, жнеш, жне; жнём, жняце́, жнуць; жні; жа́ты; незак., што.

Зразаць пад корань хлебныя злакі сярпамі ці пры дапамозе спецыяльных машын.

Ж. жыта.

|| зак. зжаць, сажну́, сажне́ш, сажне́; сажнём, сажняце́, сажну́ць; сажні́; зжа́ты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Quadrátwurzel

f -, -n квадра́тны ко́рань

die ~ aus éiner Zahl zíehen* — здабы́ць (квадра́тны) ко́рань з лі́ку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ЗДАБЫВА́ННЕ КО́РАНЯ,

алгебраічнае дзеянне, адваротнае ўзвядзенню ў ступень.

Здабыць корань n-й ступені з ліку a — значыць знайсці такі лік (корань) x, n-я ступень якога роўна a. Матэм. запіс $x = \sqrt{a}$ . Задача З.к. n-й ступені з ліку a раўнасільная рашэнню ўраўнення $x^{n} - a = 0$ , якое мае роўна n каранёў. Калі a — сапраўдны дадатны лік, то 1 з каранёў таксама будзе сапраўдным дадатным лікам (арыфм. корань); пад задачай З.к. часта разумеюць знаходжанне менавіта арыфм. кораня. Напр. $\sqrt[4]{81} = +3$ (арыфм. корань 3), таму што ${(±3)}^{4} = 81$ ; сярод уяўных лікаў (гл. Камплексны лік) ёсць яшчэ 2 карані: $\sqrt[4]{81} = ±3 i$ .

т. 7, с. 47

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сельдэрэ́евы бот. сельдере́йный;

с. ко́рань — сельдере́йный ко́рень;

с. але́й — сельдере́йное ма́сло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жэньшэ́нь, ‑ю, м.

Далёкаўсходняя травяністая расліна сямейства араліевых, корань якой выкарыстоўваецца як лекавы сродак.

[Кіт.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марфе́ма, ‑ы, ж.

Частка слова (корань, суфікс або прыстаўка), якая мае лексічнае або граматычнае значэнне.

[Ад грэч. morphē — форма.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сельдэрэ́евы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сельдэрэю. Сельдэрэевы корань. // Атрыманы з сельдэрэю. Сельдэрэевы алей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калеары́за

(ад гр. koleios = ножны + rhiza = корань)

плеўчатая похва, якая агортвае зародкавы корань у злакаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шпіна́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шпінату. Шпінатавы корань. Шпінатавы ліст. // Прыгатаваны са шпінату. Шпінатавае пюрэ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

корневи́ще ср.

1. бот. карэ́нішча, -шча ср.;

2. (корень) ко́рань, -ня м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)