Убрацца ў яркія колеры, у што‑н. рознакаляровае. Вуліцы расквеціліся развітальным золатам бяроз і асін.Шахавец.Змяце інтэрвентаў навалу, Змяце мецяжы гнеў народны; Расквецяцца долы і скалы, Іспанія будзе свабоднай!Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мінёны (мн. л.), ‑аў ’узоры на тканіне, вытканай у чатыры ніты’, мінёны(й) ’які мае колеры вясёлкі’ (Бяльк.) — калька з балт. моў, параўн. літ.marginỹs ’узор’ — margúoti ’мільгацець’. Да мяня́ць, мяня́цца. Параўн. таксама зах.-рус.асташк.менне́ться ’блішчэць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
schwárzrótgóld, schwárz-rót-góld
advinv чо́рна-чырво́на-залаты́ (колеры нямецкага нацыянальнага сцяга)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Milz
f -, -en анат. селязёнка
◊ éine schwárze ~ háben — ба́чыць усё ў чо́рным ко́леры
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
кантра́ст
(фр. contraste)
1) рэзка выражаная процілегласць;
2) рэзкая розніца ў яркасці або колеры прадметаў (у фатаграфіі і жывапісе).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
jar3[dʒɑ:]v.
1. (on) раздражня́ць; хвалява́ць; ашаламля́ць;
His voice jars on me. Яго голас рэжа мне вуха.
2. (with) дысгармані́раваць, не адпавяда́ць;
These colours jar. Гэтыя колеры не гарманіруюць.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
жу́хлы, ‑ая, ‑ае.
Няяркі, пацямнелы (пра фарбы, колеры). // Высахлы, нясвежы (пра лісце, траву). Між камлёў.. — трава, дзе высокая, зялёная, а дзе рудая, жухлая, выпаленая спякотным сонцам.Мележ.Ад вугалькоў я запаліў сухую, жухлую траву, што нарваў там жа, на паляне.Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
слабаво́льны, ‑ая, ‑ае.
З слабай воляй, бесхарактарны. У адну хвіліну ясныя колеры зменьваліся змрочнымі, пасля зноў успыхвала яснасць. Так бывае ў слабавольных натур.Чорны.Відаць, .. [Шымет] і Шыпульку не зусім давяраў, толькі выкарыстоўваў яго як слабавольнага і схільнага да градусаў чалавека.Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Мыхта́йка ’гальштук’ (драг., З нар. сл.). З польск.miktajza ’тс’, якое з англ.necktie ’тс’, якое на Палессі асацыіравалася з дзеясловам мыхтітэ ’мігацець’: колеры на гальштуках звычайна былі яскравыя і мігацелі ў вачах. Гл. таксама міктайза (Глінка, Бел.-польск. ізал., 30).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
калары́ст
(фр. coloriste, ад лац. color = колер)
1) мастак, які ўмела выкарыстоўвае і спалучае колеры; 2) майстар па расфарбоўцы тканін.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)