subservient

[səbˈsɜ:rviənt]

n.

1) пако́рлівы, пада́тлівы

2) прыслу́жлівы, падхалі́мскі

3) кары́сны, прыда́тны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gainful

[ˈgeɪnfəl]

adj.

дахо́дны; прыбытко́вы; выго́дны, кары́сны

a gainful occupation — дахо́дная прафэ́сія

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gedéihlich

a

1) кары́сны (для росту)

2) паспяхо́вы, ро́сквітны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ВО́СЬ у тэхніцы, дэталь машын і механізмаў (звычайна падоўжанай цыліндрычнай формы) для падтрымання частак дэталей, што знаходзяцца ў вярчальным руху. У адрозненне ад вала вось не перадае карысны вярчальны момант і вытрымлівае толькі напружанне выгіну. Адрозніваюць восі нерухомыя (замацоўваюцца ў апорах) і рухомыя (верцяцца ў апорных падшыпніках).

т. 4, с. 277

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

поле́зный кары́сны;

поле́зная нагру́зка техн. кары́сная нагру́зка;

◊

сочета́ть поле́зное с прия́тным спалуча́ць кары́снае з прые́мным;

чем могу́ быть поле́зен? чым магу́ быць кары́сным?

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

useful [ˈju:sfəl] adj.

1. кары́сны; прыда́тны;

ma ke oneself useful дапамага́ць чым-н. кары́сным

2. infml паспяхо́вы, кампетэ́нтны;

a useful footballer здо́льны, спры́тны футбалі́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

praktikábel

a

1) кары́сны, зру́чны ў карыста́нні

2) які́ практыку́ецца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

утыліза́цыя

(фр. utilisation, ад лац. utilis = карысны)

выкарыстанне чаго-н. з карысцю, напр. адходаў у якасці сыравіны, паліва, угнаення і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

wholesome [ˈhəʊlsəm] adj.

1. кары́сны; здаро́вы;

wholesome food здаро́вая е́жа;

wholesome advice кары́сная пара́да

2. мо́цны, по́ўны здаро́ўя;

have a wholesome appearance мець здаро́вы вы́гляд

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Пла́тна, пла́тно ’з плацяжу’, ’шчодра, багата’ (Нас.), ’выгадна’ (ТС; гродз., Сл. ПЗБ), пла́тны ’верны ў плацяжы, плацежны, шчодры’ (Нас.). З польск. płatno (з XV ст.) ’варта, выгадна, аплочваецца’ < płatny ’цэнны, дарагі, карысны, вартасны’, ст.-чэш. platný, якія з прасл. *plat‑ьnъ < *platiti ’плаціць’ (Банькоўскі, 2, 620). Варш. сл. (4) выводзіць значэнне польск. płatno з ням. giltig ’варта, каштуе, мае цану’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)