gwiazdor

м. перан. знакамітасць; зорка (мужчына)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

інтэрстэля́рны

(ад інтэр- + лац. stella = зорка)

міжзорны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кабылі́ца, ‑ы, ж.

Маладая рослая кабыла; жаробка. Першая лёгка і размашыста ішла агністая.., з белай мецінкай на лбе кабыліца Зорка. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

starfish

[ˈstɑ:rfɪʃ]

n., pl. -fish or -fishes, Zool.

марска́я зо́рка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rock​2 [rɒk] n. mus. рок (музычны кірунак);

a rock band рок-гурт;

a rock star ро́к-зо́рка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

змага́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Разм. Перамагаць (звычайна ў барацьбе). Родная зямелька Ворагаў змагала... Цяпер волі зорка Над ёй [заззяла]. Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Fílmstar

m -s, -s кіназо́рка, зо́рка экра́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

morning star

1) зарані́ца, зара́нка f.

2) ра́ньняя зо́рка, Вэнэ́ра

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Гвя́зда ’зорка’ (Сцяшк.), гвя́зда ’тс’ (Сл. паўн.-зах.). Запазычанне з польск. gwiazda ’тс’ (< прасл. *gvězda).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сямізвёздачка (сямізьвёздачка) ’сузор’е Плеяды’ (Касп.). Да сем і звязда ’зорка’ (гл.), названа паводле колькасці зорак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)