Прыпы́нак, прыпу́нок ’месца спынення транспарту’ (Гарэц., Ласт., Байк. і Некр., Др.-Падб., ТСБМ, ТС), прыпы́н ’прыстанішча’ (Ласт.), прыпу́н ’прытулак, прыстанішча’; ’перапынак’ (ТС), прыпы́ніска ’прыстанак’ (шчуч., Сл. ПЗБ). Дэрываты з рознымі суфіксамі ад прыпыні́ць (гл.), параўн. укр. припи́н, при́пинка ’перапынак, затрымка; прыпынак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ábhaltung

f -, -en

1) перашко́да, затры́мка

2) правядзе́нне (сходу, заняткаў і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

backset

[ˈbækset]

n.

1) няўда́ча; затры́мка, замі́нка f.

2) малы́ вір, віро́к -ка́ m., супраці́ўная плынь

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

проволо́чка ж., разг. (задержка) затры́мка, -кі ж.; (затяжка) заця́жка, -кі ж.; (замедление) замару́джанне, -ння ср.; (волокита) цягані́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tie-up [ˈtaɪʌp] n.

1. су́вязь, саю́з;

a tie-up with Ford су́вязь з кампа́ніяй Форд

2. AmE спыне́нне, затры́мка;

a traffic tie-up про́бка (у руху)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

setback

[ˈsetbæk]

n.

1) адступле́ньне, затры́мка ў по́ступе; перашко́да, замі́нка f.

2) зьме́на на го́ршае, няўда́ча f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

detention

[dɪˈtenʃən]

n.

1) затрыма́ньне n.

2) пакіда́ньне ву́чня пасьля́ ле́кцыяў

3) прымусо́вая затры́мка, трыма́ньне пад нагля́дам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пласту́н, ‑а, м.

1. Казак асобых пяхотных часцей Чарнаморскага і Кубанскага казачых войск, якія камплектаваліся ў 19 і пачатку 20 ст. з ліку добраахвотнікаў-разведчыкаў, што спецыялізаваліся на старажавой службе ў чаратах і плаўнях Кубані.

2. Разведчык, які рухаецца, перамяшчаецца паўзком. Калі цяпер выйдзе хоць невялічкая затрымка, то разрэдзіцца змрок і немцы могуць заўважыць пластуноў на прагаліне. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

По́за ’пастава, становішча цела’; няшчырыя паводзіны’ (ТСБМ). З руск. поза, якое з франц. pose ’становішча цела; поза’ ад poser ’размяшчацца, стаяць; пазіраваць’, што з нар.-лац. pausare ад лац. pausa ’спыненне, затрымка’ (Чарных, 2, 49–50); паводле Фасмера (3, 303), рус. лексема з ням. Pose < фр. pose. Гл. яшчэ паўза.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

заме́шка ​1, ‑і, ДМ ‑шцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. замешваць ​2 — замяшаць ​1.

заме́шка ​2, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Абл. Замінка, затрымка. Ідзе з лапатай дзядзька з хаты І адграбае снег заўзята. У гумно і ў хлеў праводзіць сцежкі, — Не хоча мець удзень замешкі, Бо ўдзень на рэчку і на тоні Схадзіць рыхтуецца Антоні. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)