Díckicht

n -s, -e гушча́р, за́раснік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

трысняго́вы в разн. знач. тростнико́вый;

т. за́раснік — тростнико́вые за́росли;

т. цу́кар — тростнико́вый са́хар

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ло́тас, -а і -у, м.

1. -а. Паўднёвая травяністая водная расліна сямейства гарлачыкавых з буйнымі прыгожымі кветкамі.

2. -у. Зараснік гэтай расліны.

|| прым. ло́тасавы, -ая, -ае.

Сямейства лотасавых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

briar [ˈbraɪə] n.

1. калю́чы куст (шыпшыны, ажыны і да т.п.)

2. за́раснік з калю́чых кусто́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Gestrüpp

n -(е)s, -e за́раснік, хмызня́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

грабня́к, ‑у, м.

Зараснік граба. Між валоў рос арэшнік і грабняк, кучаравіліся дубкі і рабіны. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

туга́й, ‑ю, м.

Пойменны лес, непраходны зараснік у рачных далінах пустэльнай зоны Сярэдняй і Цэнтральнай Азіі.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́квіс

(фр. maquis = хмызняк)

зараснік вечназялёных кустоў і невысокіх дрэў, характэрны для краін Міжземнамор’я.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дзядо́ўнік, ‑у, м.

Каліўе, зараснік дзядоў ​2. Навокал буяла крапіва, рос дзядоўнік, лопух, цвіў мак-самасей. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вішня́к, ‑у, м., зб.

Вішнёвыя дрэвы, вішнёвы зараснік. Па-над парканам пышным валам Стаяў вішняк густы, прыўдалы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)