Verbum

жыццесцвярджа́льны, -ая, -ае.

Прасякнуты бадзёрасцю, аптымістычнымі адносінамі да жыцця.

Жыццесцвярджальнае мастацтва.

|| наз. жыццесцвярджа́льнасць, -і, ж.

ба́чанне, -я, н.

1. гл. бачыць.

2. Разумовае ўсведамленне, успрыманне навакольнага свету.

Паэтычнае б. жыцця.

самазабо́йства, -а, н.

Наўмыснае пазбаўленне сябе жыцця; самагубства.

Скончыць жыццё самазабойствам.

|| прым. самазабо́йны, -ая, -ае.

смертано́сны, -ая, -ае (высок.).

Які пазбаўляе жыцця, выклікае смерць.

С. яд.

|| наз. смертано́снасць, -і, ж.

схіл, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Нахіленая паверхня чаго-н.; пакаты спуск.

С. страхі.

С. гары.

2. перан. Набліжэнне канца жыцця.

С. жыцця.

◊

На схіле дзён (гадоў) (кніжн.) — пры набліжэнні старасці.

|| прым. схі́лавы, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

мнагале́цце, -я, н. (уст.).

Абвяшчэнне слоў «многая лета» ў час царкоўнага набажэнства як пажаданне доўгага жыцця.

ажы́ўлены, -ая, -ае.

Поўны жыцця, руху, узбуджэння, дзейнасці.

Ажыўленая гутарка.

А. гандаль.

|| наз. ажы́ўленасць, -і, ж.

руці́на, -ы, ж.

Боязь змен, кансерватызм і застой у справах, ладзе жыцця.

|| прым. руці́нны, -ая, -ае.

земнаво́дны, -ая, -ае.

Прыстасаваны да жыцця ў вадзе і на сушы.

Земнаводныя жывёлы.

Вывучэнне земнаводных (наз.).