Hóheitsgebiet

n -(e)s, -e тэрыто́рыя дзяржа́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

галоўнакама́ндуючы, ‑ага, м.

Асоба, якая ўзначальвае ўзброеныя сілы дзяржавы, асобныя віды або частку ўзброеных сіл на пэўным напрамку ваенных дзеянняў.

•••

Вярхоўны галоўнакамандуючы — начальнік усіх узброеных сіл дзяржавы ў час вайны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэпарта́цыя, ‑і, ж.

Прымусовае выдварэнне непажаданай асобы за межы дзяржавы.

[Лац. deportatio — вываз.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кабата́ж, -у, м. (спец.).

Суднаходства паміж партамі аднаго мора або адной дзяржавы.

Малы к. (у межах аднаго мора). Вялікі к. (паміж партамі розных мораў).

|| прым. кабата́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таталіта́рны, -ая, -ае.

Які характарызуецца поўным панаваннем дзяржавы над усімі бакамі жыцця грамадства, насіллем, знішчэннем дэмакратычных свабод і правоў асобы.

Таталітарная дзяржава.

Т. рэжым.

|| наз. таталіта́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

national​1 [ˈnæʃnəl] n. грамадзя́нін, падда́ны (якой-н. дзяржавы);

American nationals in Britain амерыка́нскія падда́ныя ў Вялікабрыта́ніі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

statehood [ˈsteɪthʊd] n. fml ста́тус дзяржа́вы, дзяржа́ўнасць;

independent statehood дзяржа́ўная незале́жнасць;

be granted statehood надава́ць ста́тус дзяржа́ўнасці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рэто́рсія, ‑і, ж.

Абмежавальныя меры (павышэнне таможных пошлін, адмаўленне ў допуску на сваю тэрыторыю чужаземцаў і пад.) адной дзяржавы ў адказ на аналагічныя дзеянні другой дзяржавы з мэтай прымусіць апошнюю адмовіцца ад іх.

[Лац. retorsio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інагура́цыя, ‑і, ж.

Урачыстая працэдура ўступлення на пасаду кіраўніка дзяржавы, каранацыі манарха.

[Ад лац. inauguro — пасвячаю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іудаі́зм, ‑у, м.

Рэлігія, пашыраная сярод веруючых яўрэяў; афіцыйная рэлігія дзяржавы Ізраіль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)