двухвёрсны, ‑ая, ‑ае.

1. Уст. Працягласцю ў дзве вярсты. Двухвёрсная адлегласць.

2. Маштабам дзве вярсты ў цалі. Двухвёрсная карта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́двое нареч.

1. (пополам) напала́м, папала́м; на дзве ча́сткі;

расколо́ть на́двое раскало́ць напала́м (папала́м, на дзве ча́сткі);

2. перен. на́двае;

◊

ба́бушка на́двое сказа́ла погов. ба́бка на́двае варажы́ла.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

напала́м, прысл.

1. На дзве роўныя часткі, надвае.

Падзяліць маёмасць н.

2. У роўнай долі з кім-н.

Наймаць кватэру н. з сяброўкай.

3. Напалавіну, у сумесі з чым-н.

Ялавічына н. са свінінай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

праката́ць², -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каго (што).

1. Тое, што і пракаціць (у 2 знач.).

2. Пакатаць які-н. час.

П. дзве гадзіны дзяцей на лодцы.

|| незак. прака́тваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

та́лька¹, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

1. Маток пражы або нітак рознай велічыні.

Пафарбавалі ў зялёны колер дзве талькі нітак.

2. Від матавіла, на якое звіваюць ніткі.

Наматаць ніткі на тальку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

fork​2 [fɔ:k] v.

1. працава́ць ві́ламі

2. разгаліно́ўвацца, раздзяля́цца (асабліва на дзве часткі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дыхатамі́я, ‑і, ж.

1. Паслядоўнае дзяленне цэлага на дзве часткі, потым кожнай часткі зноў на дзве і г. д.

2. У батаніцы — тып разгалінавання раслін, пры якім кожная галінка дзеліцца на дзве новыя і г. д.

[Грэч. dicha — на дзве часткі і tomē — сячэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

third​1 [θɜ:d] n.

1. трэ́цяга (дата);

on the third of May трэ́цяга ма́я

2. тро́йка (адзнака);

get a third атрыма́ць тро́йку (ва ўніверсітэце)

3. трэ́цяя ча́стка;

two thirds дзве трэ́ція, дзве траці́ны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дыхатамі́я

(гр. dichotomia)

1) дзяленне цэлага на дзве часткі, потым кожнай часткі зноў на дзве і г. д. (параўн. трыхатамія); 2) тып разгалінавання раслін, пры якім кожная галінка дзеліцца на дзве новыя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дваі́сты, -ая, -ае.

1. Які складаецца з дзвюх аднародных частак.

Д. след.

2. Такі, які змяшчае ў сабе дзве розныя якасці, часта супярэчлівыя.

Дваістая натура.

Дваістае пачуццё.

Дваістая палітыка крахам канчаецца.

|| наз. дваі́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)