папагуля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак.

Разм. Гуляць доўга, неаднаразова. — От гэта папагуляў! — з захапленнем усклікнуў сувязіст. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zéchen

vi гуля́ць, п’я́нстваваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

prássen

vi гуля́ць, п’я́нстваваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

knéipen

vi гуля́ць, п’я́нстваваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Камштоліцца ’гуляць’ (петрык., Шатал.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пря́тки хо́ванкі, -нак ед. нет;

игра́ть в пря́тки гуля́ць у хо́ванкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рю́хи спорт. гарадкі́, -ко́ў мн.;

игра́ть в рю́хи гуля́ць у гарадкі́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гульба́, ‑ы ж.

Разм. Дзеянне паводле дзеясл. гуляць (у 5 знач.). // Гулянка, папойка. Дзень гульбы, век журбы. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сне́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

1. Невялікі тугі камяк, злеплены са снегу.

Ляпіць снежкі.

2. мн. Гульня, удзельнікі якой стараюцца закідаць адзін аднаго снежнымі камякамі.

У адліжны дзень зручней гуляць у снежкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

revel​2 [ˈrevl] v.

1. балява́ць, гуля́ць

2. (in) атры́мліваць асало́ду, це́шыцца (з чаго-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)