падры́ў, -ры́ву м., прям., перен. подры́в;

п. го́рнай паро́ды — подры́в го́рной поро́ды;

п. аўтарытэ́ту — подры́в авторите́та;

п. га́ндлю — подры́в торго́вли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

industry

[ˈɪndəstri]

n., pl. -tries

1) прамысло́васьць f.

2) галіна́ вытво́рчасьці, дзе́йнасьці або́ га́ндлю

3) працаві́тасьць, стара́ннасьць, руплі́васьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

мерку́рый

(лац. Mercurius = імя бога гандлю, заступніка падарожнікаў у старажытнарымскай міфалогіі)

перан. ганец.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

канды́тарскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да вытворчасці прысмакаў, салодкіх мучных вырабаў або да гандлю імі. Кандытарская фабрыка. Кандытарскі магазін.

2. у знач. наз. канды́тарская, ‑ай, ж. Магазін, які прадае кандытарскія вырабы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́нак, -нку, мн. -нкі, -нкаў, м.

1. Сфера таварнага абарачэння, тавараабароту.

Знешні р.

Унутраны р.

Рынкі збыту (раёны рэалізацыі тавараў; спец.).

2. Месца рознічнага гандлю пад адкрытым небам або ў гандлёвых радах; базар.

Калгасны р.

Крыты р.

Гандляваць на рынку.

|| прым. ры́начны, -ая, -ае.

Рыначныя адносіны.

Рыначная цана.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прагандлява́цца, ‑лююся, ‑люешся, ‑люецца; зак.

Панесці страты, разарыцца ад гандлю. [Астапчык:] — Ні Павалковіч, ні яго бацька на зямлі па-сапраўднаму, па-сялянску не працавалі. Дзед быў нават заможны гандляр. Бацька любіў гарэліцу і прагандляваўся. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Дзяржкамдру́к м. (Дзяржа́ўны камітэ́т па спра́вах выдаве́цтваў, палігра́фіі і кні́жнага га́ндлю) Госкомизда́т (Госуда́рственный комите́т по дела́м изда́тельств, полиграфи́и и кни́жной торго́вли)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

магазін,

прадпрыемства рознічнага гандлю; дылерская кампанія; будынак з запасамі прадуктаў.

т. 9, с. 442

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

універса́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які ахоплівае ўсё, многае; усеабдымны. Універсальныя веды. Універсальныя звесткі. Універсальны спецыяліст. // Прызначаны для гандлю разнастайнымі таварамі. Універсальны магазін.

2. З разнастайным прызначэннем, для разнастайнага выкарыстання. Універсальны інструмент. Універсальная сталь. Універсальны станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БЕЛДЗІПРАГА́НДАЛЬ,

гл. Беларускі дзяржаўны інстытут па праектаванні прадпрыемстваў гандлю і грамадскага харчавання.

т. 3, с. 75

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)