Verbum

пазамо́рвацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Замарыцца — пра ўсіх, многіх. — Пазаморваліся [камсамольцы]: начамі ж не спяць, вартуюць, — а ўдзень і дома праца. Галавач.

палахлі́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць палахлівага. Дзяўчаты паціху шэпчуцца і дапытлівымі поглядамі цікуюць за хлапцамі. У іхніх поглядах і насцярожанасць і палахлівасць. Галавач.

абледзяне́лы, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты лёдам. Агні па-незвычайнаму іскрыліся за абледзянелымі шыбамі акна. Галавач. Панура абвіслі да самай зямлі абледзянелыя галінкі. Шамякін.

жо́ўклы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Жоўты, пажаўцелы. Лісце вільготнае, Жоўклае падала з дрэў.. Куляшоў. Палкоўнік здзіўлена прыўзняў галаву, варухнуў жоўклымі, зморшчанымі павекамі. Галавач.

спра́жыцца, ‑жыцца; зак.

Стаць гатовым у выніку пражання. Мы [салдаты] стаім на каленках супроць печы і чакаем, пакуль спражыцца на вячэру гарох. Галавач.

яфрэ́йтар, ‑а, м.

Першае вайсковае званне, якое прысвойваецца салдату. Мікіта за добрую службу выйшаў у яфрэйтары. Галавач. // Асоба, якая мае гэта званне.

[Ням. Gefreiter.]

пазліпа́цца, ‑аецца; зак.

1. Зліпнуцца — пра ўсё, многае. Валасы пазліпаліся над ілбамі ад крыві. Галавач.

2. перан. Заплюшчыцца — пра ўсё, многае. Павекі пазліпаліся.

пабурча́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; ‑чым, ‑чыце; зак.

Бурчаць некаторы час. Сабака пабурчаў і сціх. □ — Ну, ну, пабурчы, бацька, — жартуючы, прамовіў Сідар, — пабурчы. Галавач.

накра́сці, ‑краду, ‑крадзеш, ‑крадзе; зак., чаго.

Набыць крадзяжом нейкую (звычайна вялікую) колькасць чаго‑н. [Сузон] накраў у лесе жэрдак і трохі падправіў гумно. Галавач.

напы́шлівасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць напышлівага. Напышлівасць мовы. Напышлівасць выгляду.

2. Празмерная важнасць, ганарлівасць. З.. твару адразу знікла напускная ганарлівасць і напышлівасць. Галавач.