паса́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Намеснік князя ў Старажытнай Русі, таксама выбарны галава грамадзянскай адміністрацыі ў феадальных рэспубліках.

Княжацкі п.

Пскоўскі п.

|| ж. паса́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. паса́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пахме́лле, -я, н.

1. гл. пахмяліцца.

2. Дрэннае самаадчуванне пасля моцнай выпіўкі, п’янства.

Баліць галава з пахмелля.

◊

Пахмелле ад чужога вяселля (разм.) — непрыемнасці з-за другіх, па чужой віне.

|| прым. пахме́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

кру́гам, прысл.

У форме круга, утвараючы круг. Сесці кругам вакол стала. □ [Партызаны] стаялі кругам і пра нешта ціха і стрымана размаўлялі. М. Ткачоў.

•••

Галава ідзе кругам гл. галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

vertigo [ˈvɜ:tɪgəʊ] n. лацін. галавакружэ́нне;

suf fer from vertigo паку́таваць ад галава кружэ́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Wúschelkopf

m -(e)s, -köpfe

1) кучара́вая гала́ва

2) раскудла́чаная галава́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

злысе́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Зусім лысы; аблыселы. Злыселая галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гасуда́р, ‑а, м.

Гіст. Галава манархічнай дзяржавы; цар, імператар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблысе́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў лысы; палыселы. Аблыселая галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калдунава́ты, ‑ая, ‑ае.

Са зблытанымі, скудлачанымі валасамі. Калдунаватая галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мэр, ‑а, м.

Галава муніцыпалітэта ў некаторых зарубежных краінах.

[Фр. maire ад лац. major — большы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)