lipowy

ліпавы;

gaj lipowy — ліпавы гай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гале́нь, ‑льня, м.

Абл. Стары венік без лісця; дзяркач. Маці, відаць, цэлы гай.. гальнёў сшаравала, Пакуль падлога Зрабілася гладкая. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ро́ща ж.

1. гай, род. га́ю м.;

2. (участок леса) дзяля́нка (ле́су), -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алі́ўкавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да алівы. Аліўкавы гай. // Які здабываецца з алівы.

2. Жоўта-зялёны. Матэрыя аліўкавага колеру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́рац, ‑рца, м.

Абл. Сакавік. «Ой, цешыўся старац, Што перажыў марац, А прыйшоў ясны май, І панеслі старца ў гай». Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асі́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да асіны. Асінавы ліст. Асінавы гай. // Зроблены з асіны. Асінавы клін.

•••

Забіць асінавы кол гл. забіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сшарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Разм. Знішчыць, сапсаваць шараваннем. Маці, відаць, цэлы гай Сярдзітых гальнёў сшаравала, Пакуль падлога Зрабілася гладкая. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Мядзі́н, ст.-бел. медин ’гай’ з літ. medynas ’тс’ (Ябл., 124); параўн. суч. літ. medynas ’дрэвастой’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кіпары́с м бат Zyprésse f -, -n;

кіпары́савы гай Zypréssenhain m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

электраперада́ча, ‑ы, ж.

1. Перадача электрычнай энергіі на адлегласць.

2. Комплекс спецыяльных устройстваў для такой перадачы. Гай па памяці назваў некалькі прозвішчаў рабочых з лініі электраперадачы. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)