Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
га́завы1, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да газу 1 (у 1 знач.), звязаны з яго выкарыстаннем. Газавая прамысловасць.// Які дзейнічае пры дапамозе газу. Газавы рухавік. Газавая турбіна. Газавая пліта.
2. Звязаны з прымяненнем газаў як сродку барацьбы. Газавая атака.
•••
Газавае рэзаннегл. рэзанне.
Газавая гангрэнагл. гангрэна.
Газавая зварка — тое, што і газазварка.
га́завы2, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да газу 2. // Зроблены з газу 2. Газавая хустка.
га́завы3, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да газы. Газавая бочка.// Які дзейнічае пры дапамозе газы. Газавая лямпа. Газавы ліхтар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
windy
[ˈwɪndi]
adj.
1) ве́траны, вятры́сты
windy weather — ве́транае надво́р’е
2) шматсло́ўны, гаваркі́, гаварлі́вы
3) які́ пу́шыць, выкліка́е га́зы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
trujący
trując|y
атрутны, ядавіты;
grzyby ~e — атрутныя грыбы;
gazy ~e — атрутныя газы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
негусты́, ‑ая, ‑ое.
1. Даволі рэдкі. Негусты лес. Негусты мёд. □ Праз негустую пажоўклую лістоту цадзілася яркае сонечнае святло.Дзенісевіч.
2. Разрэджаны, ненасычаны (пра газы, пыл і пад.). Негусты туман. □ Негустая снегавая мітульга гойдалася перад ветравым шклом і расступалася, абцякаючы кабіну.Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мазу́т, мазу́та
(рус. мазут < тур. mazut, ад ар. makhzulät = адыходы)
астаткі ад нафты пасля адгонкі з яе бензіну, газы і газаліну.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
мазу́т, ‑у, М ‑зуце, м. імазу́та, ‑ы, ДМ ‑зуце, ж.
Астаткі ад нафты пасля адгонкі з яе бензіну, газы і газаліну. Пахла мазутам, нагрэтымі за дзень шпаламі, жвірам і нечым асаблівым, станцыйным.Карпаў.Востра пахла зямлёй, мазутай і каменным вугалем.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ГАЗІФІКА́ЦЫЯ ПА́ЛІВА,
ператварэнне арган. часткі цвёрдага або вадкага паліва ў гаручыя газы шляхам няпоўнага акіслення пры высокай т-ры паветрам (кіслародам, вадзяной парай, іх сумесямі). Пашырылася ў 19 ст. з-за пераваг газавага паліва над цвёрдым і вадкім. Газіфікуюць бурыя і каменныя вуглі, драўніну, торф, гаручыя сланцы, кокс, мазут і інш. Газіфікацыя паліва вядзецца ў газагенератарах, таму атрыманыя газыназ. генератарнымі.
У залежнасці ад саставу газаў, якія падаюцца ў газагенератар, атрыманыя газыназ. паветранымі (пры газіфікацыі паветрам), парапаветранымі, паракіслароднымі і г.д. Састаў дуцця падбіраецца так, каб цяпла, што выдзяляецца ў экзатэрмічных рэакцыях, хапіла на ўвесь працэс. Пры газіфікацыі цвёрдага паліва кіслародам або вадзяной парай акісляецца непасрэдна вуглярод, пры газіфікацыі вадкага паліва пад уздзеяннем высокай т-ры вуглевадароды расшчапляюцца да нізкамалекулярных злучэнняў або элементарных рэчываў, якія акісляюцца. Пашырана таксама падземная газіфікацыя паліва — ператварэнне выкапнёвага паліва пад зямлёй, на месцы залягання, у гаручы газ, які выводзіцца на паверхню праз свідравіны (гл.Падземная газіфікацыя вугалю). Газы, атрыманыя газіфікацыяй паліва, выкарыстоўваюцца як паліва і як сыравіна для вытв-сці вадароду, аміяку, метанолу, штучнага вадкага паліва і інш. Газіфікацыя паліва ўжываецца пераважна ў раёнах, бедных гаручымі прыроднымі газамі і аддаленых ад магістральных газаправодаў.