nominate

[ˈnɑ:mɪneɪt]

v.t.

1) выстаўля́ць, вылуча́ць, прапанава́ць кандыда́та (на вы́барах)

2) прызнача́ць на паса́ду

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

выпя́чивать несов., разг.

1. выпукля́ць, выпіна́ць, выпу́чваць; (с напряжением — ещё) обл. выпру́джваць;

2. перен. вылуча́ць; (подчёркивать) падкрэ́сліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выдвига́ть несов.

1. высо́ўваць; (вытягивать — ещё) выця́гваць;

выдвига́ть я́щик из стола́ высо́ўваць (выця́гваць) шуфля́ду са стала́;

2. перен. (выделять) выстаўля́ць, ста́віць, высо́ўваць;

выдвига́ть вопро́с выстаўля́ць (ста́віць) пыта́нне;

3. перен. (предлагать к избранию) вылуча́ць;

выдвига́ть кандидату́ру вылуча́ць кандыдату́ру;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акцэнтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што.

1. Паставіць (ставіць) акцэнт (у 1 знач.).

2. перан. Асабліва вылучыць (вылучаць), падкрэсліць (падкрэсліваць) пэўную думку ў выказванні. Артыкул чытаў я сам. Стараўся акцэнтаваць на тых мясцінах, якія мне здаваліся найбольш удалымі і пераканаўчымі. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

irradiate

[ɪˈreɪdieɪt]

v.

1) асьвятля́ць

2) зьзяць, сьвяці́ць; зіхаце́ць

3) выпраме́ньваць, вылуча́ць (сьвятло́, цяпло́)

4) апраме́ньваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

single​2 [ˈsɪŋgl] v. раздзяля́ць; раздзяля́цца

single out [ˌsɪŋglˈaʊt] phr. v. адбіра́ць, выбіра́ць, вылуча́ць;

single out smb. for a reward прадстаўля́ць каго́-н. да ўзнагаро́ды

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

излуча́ться

1. выпраме́ньвацца, (выделяться) вылуча́цца;

2. перен. вылуча́ць (што); ве́яць (чым); свяці́цца (чым);

3. страд. выпраме́ньвацца; вылуча́цца; см. излуча́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ábsondern

1.

vt адасабля́ць; вылуча́ць

2.

(sich)

(von D) цура́цца (каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ззя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак.

1. Вылучаць ззянне.

Ззяюць зоркі.

На грудзях ветэрана ззяюць узнагароды.

2. перан., чым і ад чаго. Блішчаць, выражаючы якія-н. пачуцці (пра вочы), або свяціцца радасцю, шчасцем і пад. (пра чалавека).

Вочы ззяюць ад шчасця.

Твары людзей ззялі радасцю.

3. Тое, што і зеўраць.

У адной са сцен ззяла вялікая прабоіна.

|| наз. ззя́нне, -я, н. (да 1 знач. і пра вочы, твар, да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

evolve

[ɪˈvɑ:lv]

v.i.

1) паступо́ва разьвіва́цца, выпрацо́ўвацца

2) Biol. разьвіва́цца шля́хам эвалю́цыі, эвалюцыянава́ць

3) выдзяля́ць, вылуча́ць (га́зы, цяпло́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)