zaświadczenie

н. пасведчанне; даведка;

wydać zaświadczenie — выдаць даведку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zdradzić się

зак. z czym выдаць сябе чым

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прабалбата́ць, ‑балбачу, ‑балбочаш, ‑балбоча; зак.

Разм.

1. Правесці некаторы час у балбатні. Гадзіну прабалбатаць.

2. што і без дап. Выдаць тайну, сакрэт.

3. што і без дап. Незразумела сказаць што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагавары́цца (выдаць тайну) áusplaudern vt, sich verpláppern;

не прагавары́цца den Mund hálten*; sich nicht verpláudern [verfláppern]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

cough​2 [kɒf] v.

1. ка́шляць; пака́шліваць

2. чхаць (пра матор)

cough up [ˌkɒfˈʌp] phr. v.

1. адка́шліваць, адха́ркваць

2. infml вы́лажыць/вы́класці (грошы); неахво́тна вы́даць (інфармацыю)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

недада́ць, ‑дадам, ‑дадасі, ‑дадасць; ‑дададзім, ‑дадасце, ‑дададуць; зак., што і чаго.

Даць, выдаць менш, чым належыць. Недадаць пяць рублёў. // Вырабіць, выпусціць на якую‑н. колькасць менш, чым было запланавана. Цэх недадаў сто матораў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фальсіфікава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., што.

Падрабіць (падрабляць), сказаць (скажаць) з мэтай выдаць за сапраўднае. Вядома, што рэакцыянеры — ахавальнікі самадзяржаўнага ладу ў Расіі і буржуазныя нацыяналісты фальсіфікавалі паэзію Тараса Шаўчэнкі. Палітыка.

[Ням. falsifizieren ад лац. falsifico — падробліваю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wkopać

зак.

1. укапаць;

2. разм. выдаць; прадаць (хаўруснікаў)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дубліка́т, ‑а, М ‑каце, м.

Другі экземпляр якога‑н. дакумента, які мае аднолькавую юрыдычную сілу з арыгіналам. Выдаць дублікат. Дублікат атэстата. // У выдавецкае справе — дадатковы экземпляр часткі рукапісу, якая рыхтуецца да набору асобна. Дублікаты табліц.

[Лац. duplicatus — падвоены.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навыпуска́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

1. Выпусціць, вызваліць многіх.

2. Вырабіць, выпрацаваць вялікую колькасць чаго‑н. // Выдаць, надрукаваць многа чаго‑н. Павыпускаць кніг. Навыпускаць лістовак. // Пусціць у абарачэнне ў вялікай колькасці. Навыпускаць марак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)