Verbum

гурча́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -чы́ць; незак.

Раўнамерна, прыглушана гудзець (пра матор, ваду і пад.).

Пад акном гурчаў трактар.

|| наз. гурча́нне, -я, н.

вадаро́д, -у, М -дзе, м.

Хімічны элемент, самы лёгкі газ, які ў злучэнні з кіслародам утварае ваду.

|| прым. вадаро́дны, -ая, -ае.

Вадародная бомба (разнавіднасць атамнай бомбы).

вы́плюхаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што (разм.).

Плюхаючы, выліць.

В. ваду з начовак.

|| незак. выплю́хваць, -аю, -аеш, -ае.

|| аднакр. вы́плюхнуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты.

свяці́ць², свячу́, све́ціш, све́ціць; незак., каго-што.

Выконваць над кім-н., чым-н. царкоўны абрад асвячэння.

С. ваду.

С. хату.

|| зак. асвяці́ць, асвячу́, асве́ціш, асве́ціць; асвячо́ны.

адпампава́ць, -пу́ю, -пу́еш, -пу́е; -пу́й; -пава́ны; зак., што і чаго.

Адліць, убавіць з дапамогаю помпы.

А. ваду.

|| незак. адпампо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адпампо́ўванне, -я, н.

шлёпацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм.).

Падаць з шумам, плазам ці ўсім целам.

Ш. ў ваду.

|| аднакр. шлёпнуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -ніся.

|| наз. шлёпанне, -я, н.

распы́рскаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

1. Рассеяць дробнымі пырскамі.

Р. ваду.

2. Пырскаючы, зрасходаваць.

Р. адэкалон.

|| незак. распы́рскваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. распы́рскванне, -я, н.

сту́па, -ы, мн. -ы, ступ, ж.

Драўляная або металічная пасудзіна, у якой таўкуць што-н. таўкачом.

◊

Таўчы ваду ў ступе (разм., неадабр.) — займацца пустымі размовамі, непатрэбнай справай.