бло́к
‘частка прылады; будаўнічы камень; комплекс будынкаў’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бло́к |
бло́кі |
| Р. |
бло́ка |
бло́каў |
| Д. |
бло́ку |
бло́кам |
| В. |
бло́к |
бло́кі |
| Т. |
бло́кам |
бло́камі |
| М. |
бло́ку |
бло́ках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
але́шнік, -у, м.
1. Зараснік альхі, альховы лес.
2. Альховыя дровы; будаўнічы матэрыял з вольхі і пад.
Воз алешніку.
|| прым. але́шнікавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
маналіт,
геалагічны; глебавы; гляцыялагічны; будаўнічы.
т. 10, с. 58
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
аглапары́т, ‑у, м.
Будаўнічы матэрыял порыстай структуры. Гліністы аглапарыт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жалезабето́н, -у, м.
1. Будаўнічы матэрыял, спалучэнне бетону і стальной арматуры.
2. зб. Канструкцыі, вырабы з такога матэрыялу.
Зборны ж.
|| прым. жалезабето́нны, -ая, -ае.
Жалезабетонная канструкцыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
стройтре́ст (строи́тельный трест) будтрэ́ст, -та м. (будаўні́чы трэст).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
трэ́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.
Адна з форм манапалістычнага аб’яднання прадпрыемстваў з цэнтралізацыяй вытворчых, камерцыйных або юрыдычных аперацый.
Будаўнічы т.
|| прым. трэ́стаўскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лесаматэрыя́л, ‑у, м.
Бярвёны, брусы, дошкі і пад. як будаўнічы і вырабны матэрыял.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
траверці́н, ‑у, м.
Вапнавы туф, які адкладваецца мінеральнымі крыніцамі (выкарыстоўваецца як будаўнічы матэрыял).
[Іт. travertino.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)