сі́не-чырво́на-бе́лы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сі́не-чырво́на-бе́лы |
сі́не-чырво́на-бе́лая |
сі́не-чырво́на-бе́лае |
сі́не-чырво́на-бе́лыя |
| Р. |
сі́не-чырво́на-бе́лага |
сі́не-чырво́на-бе́лай
сі́не-чырво́на-бе́лае |
сі́не-чырво́на-бе́лага |
сі́не-чырво́на-бе́лых |
| Д. |
сі́не-чырво́на-бе́ламу |
сі́не-чырво́на-бе́лай |
сі́не-чырво́на-бе́ламу |
сі́не-чырво́на-бе́лым |
| В. |
сі́не-чырво́на-бе́лы (неадуш.)
сі́не-чырво́на-бе́лага (адуш.) |
сі́не-чырво́на-бе́лую |
сі́не-чырво́на-бе́лае |
сі́не-чырво́на-бе́лыя (неадуш.)
сі́не-чырво́на-бе́лых (адуш.) |
| Т. |
сі́не-чырво́на-бе́лым |
сі́не-чырво́на-бе́лай
сі́не-чырво́на-бе́лаю |
сі́не-чырво́на-бе́лым |
сі́не-чырво́на-бе́лымі |
| М. |
сі́не-чырво́на-бе́лым |
сі́не-чырво́на-бе́лай |
сі́не-чырво́на-бе́лым |
сі́не-чырво́на-бе́лых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
чырво́на-сі́не-бе́лы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
чырво́на-сі́не-бе́лы |
чырво́на-сі́не-бе́лая |
чырво́на-сі́не-бе́лае |
чырво́на-сі́не-бе́лыя |
| Р. |
чырво́на-сі́не-бе́лага |
чырво́на-сі́не-бе́лай
чырво́на-сі́не-бе́лае |
чырво́на-сі́не-бе́лага |
чырво́на-сі́не-бе́лых |
| Д. |
чырво́на-сі́не-бе́ламу |
чырво́на-сі́не-бе́лай |
чырво́на-сі́не-бе́ламу |
чырво́на-сі́не-бе́лым |
| В. |
чырво́на-сі́не-бе́лы (неадуш.)
чырво́на-сі́не-бе́лага (адуш.) |
чырво́на-сі́не-бе́лую |
чырво́на-сі́не-бе́лае |
чырво́на-сі́не-бе́лыя (неадуш.)
чырво́на-сі́не-бе́лых (адуш.) |
| Т. |
чырво́на-сі́не-бе́лым |
чырво́на-сі́не-бе́лай
чырво́на-сі́не-бе́лаю |
чырво́на-сі́не-бе́лым |
чырво́на-сі́не-бе́лымі |
| М. |
чырво́на-сі́не-бе́лым |
чырво́на-сі́не-бе́лай |
чырво́на-сі́не-бе́лым |
чырво́на-сі́не-бе́лых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Тэкі́нскі — назва пароды белых курэй (ТС). З рус. теки́нский ‘які мае дачыненне да тэкінцаў’ (тэкінцы — туркменская этнічная група).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мула́т, ‑а, М ‑лаце, м.
Патомак ад шлюбу белых і нетраў.
[Ісп. mulato, ад араб. muvallad — нечыстакроўны араб.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шэелі́т, ‑у, М ‑ліце, м.
Мінерал у выглядзе белых або шэрых крышталяў; руда вальфраму.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скры́пень, ‑ю, м.
Высокая травяністая расліна сямейства скрыпнёвых з мяцёлкай пурпурна-ружовых або белых кветак і пушыстым насеннем.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бе́лы, -ая, -ае.
1. Які мае колер снегу, малака, крэйды.
Б. конь.
Белая бяроза.
2. Светлы, ясны.
Белыя ночы.
3. Варожы савецкай уладзе, контррэвалюцыйны.
Белая армія.
Разгром белых (наз.).
4. Які мае светлы колер скуры (пра ра́су¹).
○
Белае мяса — цяляціна або курынае мяса.
Белая гарачка — цяжкае псіхічнае захворванне ў выніку алкагалізму.
◊
Сярод белага дня (разм.) — удзень, днём.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
БЕЛАБО́Г, Белы Бог,
Бялун, персанаж язычніцкай міфалогіі славян, увасабленне белых (добрых) сіл; бог удачы і шчасця. Супрацьлегласць Белабога — Чарнабог.
т. 2, с. 379
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Мула́т ’патомак ад шлюбу белых і неграў’ (ТСБМ). З рус. мовы, у якой з італ. mulatto ці ісп., партуг. mulato < ісп. mulo, ’мул’, г. зн. ’байструк’. Мяркуецца, што ў раманскіх мовах — з араб. muwallad ’нечыстакроўны араб’ (Фасмер, 3, 8).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
лімфацы́ты, ‑аў; адз. лімфацыт, ‑а, М ‑цыце, м.
Адзін з відаў белых крывяных клетак у арганізме чалавека і пазваночных жывёл.
[Ад лац. lympha — вільгаць і грэч. kytos — клетка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)