bttelarm

aе́льмі) бе́дны, гаро́тны, жабра́чы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

kärglich

a бе́дны, заняпа́лы, мізлю́ны, нікчэ́мны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

needy

[ˈni:di]

adj.

бе́дны, які́ жыве́ ў няста́чы; які́ патрабу́е

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

the wrong side of the tracks

бе́дны кварта́л ме́ста

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Мізэрны ’вельмі малы’, ’худы, схуднелы’, ’бедны’, ’нікчэмны’, ’благі (аб раллі)’ (ТСБМ, Нас., Касп., Растарг.; КЭС, лаг.; гродз., Сл. ПЗБ), мізэра ’худы, бедны’ (Шат.), мізэрыя ’бедната’ (Растарг.), мізэрня́кбедны селянін’ (Нас.), мізе́рны ’мізэрны’ (ТС), мызыро́та, мызыр́отьте ’драбната, драбяза’ (Клім.), ст.-бел. мизерный, мисерныйбедны’ (пач. XVI ст.), мизерия ’беднасць’ (XVII ст.) запазычаны са ст.-польск. mizerny, mizerja, mizerota ’тс’, якія з лац. miseria ’гора, няшчасце, бяда’, ’цяжкасці’, miser ’абяздолены, гаротны’, ’варты жалю, убогі, дрэнны’ (Піўтарак, Бел. лекс., 134; Булыка, Лекс. запазыч., 76; Кюнэ, Poln., 77). Сюды ж мізарне́ць, мізэрыць, мізэ́рнець ’худнець, чэзнуць, рабіцца меншым’, ’станавіцца нікчэмным’ (ТСБМ), ’бяднець’, ’даводзіць да галечы’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

малаво́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае мала вады (пра вадаёмы). Малаводная рака.

2. Бедны вадой, вільгаццю; які мала арашаецца (пра мясцовасць). Малаводныя раёны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўперыза́цыя

(фр. pauperisation, ад лац. pauper, -eris = бедны)

працэс масавага збяднення працоўных.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

necessitous

[nəˈsəsɪtəs]

adj.

ве́льмі бе́дны, у вялі́кай бядзе́ або́ няста́чы, гале́чы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

penniless

[ˈpeniləs]

adj.

без граша́; які́ ня ма́е гро́шай; ве́льмі бе́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Лахты́тыр ’абадранец’ (Бяльк.). Да лахта2. Утворана, як і галытыр ’голы, бедны’ (Бяльк.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)