працадзі́ць, -аджу́, -э́дзіш, -э́дзіць; -э́джаны; зак., што.

1. Прапусціць (вадкасць) для ачысткі праз што-н., што фільтруе.

П. малако.

2. перан. Вымавіць неразборліва, не разнімаючы зубоў.

|| незак. працэ́джваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

|| наз. працэ́джванне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

АПАЛУ́ШКІ,

паланкі, невялікія начоўкі для ачысткі (правейвання) зерня ў хатніх умовах на Беларусі.

т. 1, с. 417

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пескамы́йка, ‑і, ДМ ‑мыйцы; Р мн. ‑мыек; ж.

Прыстасаванне для ачысткі пяску ад гліны і іншых прымесей шляхам прамывання вадой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

oczyszczalnia

ж. тэх. цэх фільтрацыі (ачысткі);

oczyszczalnia ścieków — адстойнік; ачышчальныя збудаванні

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

радыяхі́мія, ‑і, ж.

Раздзел хіміі, які вывучае фізіка-хімічныя і хімічныя ўласцівасці радыеактыўных рэчываў, а таксама метады іх вылучэння, канцэнтравання і ачысткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каналіза́цыя, ‑і, ж.

Сістэма труб, падземных каналаў і іншых санітарна-тэхнічных збудаванняў для прыёму, ачысткі і выдалення сцёкавых вод. Правесці каналізацыю. Мясцовая каналізацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тры́ер

(фр. trieur)

машына для ачысткі і сарціроўкі насення.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

электрато́к ​1, ‑у, м.

Электрычны ток, электрычная энергія.

электрато́к ​2, ‑а, м.

Ток, на якім выкарыстоўваецца электрычная энергія для малацьбы. ачысткі і прасушкі зерня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачы́стка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ачышчаць — ачысціць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. ачышчацца — ачысціцца.

•••

Для ачысткі сумлення — каб супакоіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біяфі́льтр

(ад бія- + фільтр)

збудаванне для біялагічнай ачысткі сцёкавых водаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)