гадаві́наж. Jáhrestag m -s, -e; Wíederkehr f - (des Jáhrestages);
гадаві́на заснава́ннячаго-н. Wíederkehr des Gründungstages (G);
адзнача́ць гадаві́ну den Jáhrestag begéhen*;
гадаві́на сме́рці Tódestag m
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
прачу́лы, ‑ая, ‑ае.
Напоўнены вялікім пачуццём. Хай новыя людзі на заўтра пабачаць, Як сэрцы імкнуліся край будаваць, Пабачаць і ў песнях прачулых адзначаць Адважных байцоў незлічоную раць.Куляшоў.У трыццатыя гады паэт стварае самыя прачулыя свае вершы, дзе ўсімі гранямі пераліваюцца пачуцці радасці жыцця, свабоднай працы.Навуменка.Многа цёплых, прачулых слоў давялося пачуць Барысу ад прысутных пра сям’ю старога чыгуначніка Фёдара Цімафеевіча Даражкова.Васілёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
канстатава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што і без дап.
Устанавіць (устанаўліваць) наяўнасць чаго‑н.; адзначыць (адзначаць) што‑н. Канстатаваць факт. □ — Галасуюць члены камітэта, — удакладніў Стрыжанок. — Аднагалосна, — з задавальненнем канстатаваў ён.Сабаленка.Такім чынам, на аснове разгледжанага матэрыялу можна канстатаваць, што ўздзеянне беларускай моўнай стыхіі на кніжнаславянскую адчуваецца ў «Псалтыры» на ўсіх ярусах мовы — у арфаграфіі, марфалогіі, сінтаксісе і асабліва ў лексіцы.«Весці».
[Ад фр. constater.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
áuszeichnen
1.
vt
1) (mitD) адзнача́ць, узнагаро́джваць (чым-н.)
2) адро́зні- ваць; вылуча́ць, адзнача́ць
2.
(sich)
(durch A) вылуча́цца (чым-н.)
sich durch séine Kénntnisse ~ — вызнача́цца сваі́мі ве́дамі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
belóhnen
vt узнагаро́джваць, адзнача́ць (mit D – чым-н., für A – за што-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
solemnize
[ˈsɑ:ləmnaɪz]
v.t.
1) урачы́ста сьвяткава́ць, адзнача́ць
2) адпраўля́ць, служы́ць (імшу́, багаслу́жбу)
The marriage was solemnized in the cathedral — Шлюб адбы́ўся ў катэ́дры
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Вы́вет ’вылік, выключэнні’ (Гарэц., Др.-Падб.), ст.-рус.вывѣтъ ’выключэнне’ (з XV ст.). Корань той жа, што і ў савет, рус.ответ і інш.; параўн. ст.-рус.вѣтъ ’рада, дагавор’ (Фасмер, 2, 367), на думку Мельнічука (Восточносл. и общ. яз., 109), вытворнае ад *větiti ’гаварыць’, для якога было характэрным першапачатковае значэнне ’адзначаць галінкай, выключаць’ (прасл.větь ’галінка’), тады вывет ’абмежаванне’, параўн. у Зізанія ц.-слав.извѣтъ, перакладзенае ст.-бел.вымовка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
рэгістрава́ць
(с.-лац. registrare)
1) запісваць што-н. з мэтай уліку;
2) афармляць юрыдычна з мэтай надання законнай сілы (напр. р. шлюб);
3) адзначаць якую-н. з’яву, факт (напр. р. змены надвор’я).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)