Verbum

анлайнавы слоўнік

protektor

м.

1. пратэктар; апякун; абаронца;

2. тэх. пратэктар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

booster [ˈbu:stə] n.

1. tech. бу́стар, узмацня́льнік; паскара́льнік;

2. med. дадатко́вы ўзмацня́льны сро́дак

3. раке́та-но́сьбіт

4. AmE абаро́нца, прыхі́льнік (у палітыцы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адвака́т

(лац. advocatus)

1) юрыст, які абараняе інтарэсы абвінавачанага на судзе; абаронца;

2) перан. той, хто заступаецца за каго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

засту́пнік, ‑а, м.

Той, хто заступаецца за каго‑н.; абаронца. Ва ўсіх творах маладога Купалы чуецца голас паэта-гуманіста, б’ецца гарачае сэрца паэта-грамадзяніна, заступніка працоўных. Івашын. — Гэта ж галасаваць неўзабаве будуць. Дык ты, брат, глядзі, галасуй за дзевяты нумар, за бальшавікоў, за Леніна. Ён — наш бядняцкі заступнік. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

advocate

[ˈædvəkət]

1) адвака́т -а m.

2) засту́пнік -а m., засту́пніца f.

3) прыхі́льнік -а; абаро́нца -ы m., абаро́ньніца f.

an advocate of independence — абаро́нца незале́жнасьці

[ˈædvəkeɪt]

v.t.

1) абараня́ць, падтры́мваць, адсто́йваць

2) прапагандава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Míttelläufer

m -s, - цэнтра́льны (паў)абаро́нца, цэнтр абаро́ны (футбол, гандбол)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

хаўбе́к

(англ. half-back, ад half = напалавіну + back = абаронца)

паўабаронца ў футболе і хакеі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

adwokatka

ж.

1. адвакат (жанчына);

2. перан. заступніца; абаронца, адвакатка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Stópper

m -s, -

1) сто́пер, цэнтра́льны абаро́нца (футбол)

2) тэх. сто́пар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

tribune

[ˈtrɪbju:n]

1) трыбу́н -а m.

2) абаро́нца людзе́й або́ і́хных право́ў

[ˈtrɪbju:n]

трыбу́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)