Verbum

ле́свіца, -ы, мн. -ы, -віц, ж.

1. Збудаванне ў выглядзе рада прыступак для пад’ёму і спуску.

Пажарная л.

2. Пераноснае прыстасаванне для пад’ёму і спуску; драбіны.

3. перан. Паслядоўнае размяшчэнне па ўзыходзячай лініі (прадметаў, асоб і пад.).

Іерархічная л.

|| памянш. ле́свічка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. ле́свічны, -ая, -ае.

ле́скі, -сак.

Лёгкая пераносная або падвесная лесвіца; тое, што і драбіны (у 1 знач.).

лесніко́ўна, -ы, мн. -ы, -аў, ж. (разм.).

Дачка лесніка.

лесніко́ўскі, -ая, -ае.

Звязаны з асаблівасцямі працы лесніка, прызначаны для яго працы.

Л. абавязак.

|| наз. лесніко́ўства, -а, н.

леснічо́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -чо́вак, ж. (разм.).

Хата лесніка і яго сям’і.

леснічы́ха, -і, ДМ -чы́се, мн. -і, -чы́х, ж. (разм.).

Жонка лесніка.

ле́та, -а, М ле́це, мн. ле́ты, лет і -аў, н.

1. Пара года паміж вясной і восенню.

Людзі рады лету, а пчолы цвету (прыказка).

2. мн. Гады́.

◊

З лета ў лета — круглы год.

Колькі лет, колькі зім — як даўно! (вокліч пры сустрэчы з кім-н., каго даўно не бачыў, з кім даўно не сустракаўся).

|| ласк. ле́цейка, -а, н. і ле́цечка, -а, н. (да 1 знач.).

|| прым. ле́тні, -яя, -яе (да 1 знач.).

Летнія дажджы.

ле́таваць, -тую, -туеш, -туе; -туй; незак.

Знаходзіцца дзе-н. на працягу лета.

Л. з унукамі ў вёсцы.

|| зак. перале́таваць, -тую, -туеш, -туе; -туй (разм.).

летазлічэ́нне, -я, н.

Сістэма вызначэння часу па гадах ад якой-н. важнай гістарычнай даты.

Л. новай эры пачынаецца ад Нараджэння Хрыстова.

ле́там, прысл.

У летні час.