эмульгава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак. і незак., што.

Спец. Зрабіць (рабіць) эмульгаванне (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эмульга́тар, ‑у, м.

Спец. Рэчыва, якое спрыяе ўтварэнню эмульсій і павышэнню іх устойлівасці. Эмульгатар маргарыну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эндэмі́я, ‑і, ж.

Спец. Абумоўленае прыроднымі фактарамі пастаяннае існаванне хваробы (часцей інфекцыйнай) у пэўнай мясцовасці.

[Ад грэч. éndēmos — мясцовы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпіфары́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да эпіфары, напісаны ў плане эпіфары. Эпіфарычны прыём.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эргаты́зм, ‑у, м.

Спец. Атручванне жывёлы і чалавека зернем злакаў, мукой, зерневымі адходамі, пашкоджанымі спарыннёй.

[Ад фр. ergot — спарыння.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эрытэ́ма, ‑ы, ж.

Спец. Пачырваненне асобных участкаў скуры ў выніку прыліву крыві і расшырэння сасудаў.

[Ад грэч. erýthēma — чырвань.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

этыяля́цыя, ‑і, ж.

Спец. Сукупнасць змен, якія адбываюцца ў арганізме раслін пад уплывам адсутнасці святла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змы́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Месца, дзе што-н. змыкаецца, злучаецца (спец.).

На змычцы скляпення.

2. перан., адз. Саюз, яднанне.

З. горада з вёскай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

інкуба́цыя, -і, ж. (спец.).

1. Скрыты перыяд хваробы з моманту заражэння да з’яўлення яе першых прымет.

2. Штучнае вывядзенне маладых асобін у інкубатары.

|| прым. інкубацы́йны, -ая, -ае.

І. перыяд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

кадыфікава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак. і незак., што (спец.).

Класіфікуючы, звесці (зводзіць) у кодэкс (у 1 знач.).

К. законы.

|| наз. кадыфіка́цыя, -і, ж.

|| прым. кадыфікацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)