узвадны́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Які мае адносіны да узвода ​2 (у 2 знач.). Узвадная спружына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упёк, ‑у, м.

Спец. Розніца паміж вагой цеста, пасаджанага ў печ, і вагой выпечанага хлеба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упускны́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Прызначаны для ўпуску, упускання. Упускны клапан. Упускны калектар рухавіка. Упускны шлюз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уру́б, ‑а, м.

Спец. Шчыліна, прабітая ў горнай пародзе, каб лягчэй было адколваць яе глыбамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

факусі́равацца, ‑руецца; незак.

Спец.

1. Збірацца ў фокусе ​1 (аб прамянях).

2. Зал. да факусіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасонналіце́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Звязаны з фасонным ліццём, адліўкай дэталей машын і вырабаў. Фасонналіцейны цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фато́ліз, ‑у, м.

Спец. Раскладанне вадкіх, цвёрдых або газападобных рэчываў пад уздзеяннем святла. Фатоліз вады.

[Ад грэч. phōs, phōtos — святло і lysis — раскладанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фераспла́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да ферасплаву; служыць для атрымання ферасплаву. Ферасплаўная печ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фіксаты́ў, ‑тыву, м.

Спец. Раствор, якім пакрываюць карандашныя малюнкі, чарцяжы, каб захаваць іх ад псавання.

[Фр. fixatif.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фонаграфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак. і незак., што.

Спец. Запісаць (запісваць) на фанаграму. Фонаграфаваць песню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)