бункеро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

Спец. Тое, што і бункераванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валачэ́нне, ‑я, н.

Спец. Апрацоўка металу шляхам працягвання праз конусападобныя адтуліны. Валачэнне дроту, труб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вапнава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; незак., што.

Спец. Уносіць у глебу вапну. Вапнаваць падзолістую глебу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

варыяэкра́н, ‑а, м.

Спец. Экранны відарыс, які змяняецца пры кінапраекцыі па канфігурацыі і памерах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́ктар, ‑а, м.

Спец. Адрэзак прамой, які мае пэўнае становішча і напрамак. Раскладанне вектара.

[Ад лац. vector — які вязе, нясе.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вертыка́л, ‑а, м.

Спец. Круг нябеснай сферы, які праходзіць праз зеніт і зададзены пункт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ві́нкель, ‑я, м.

Спец. Лінейка ў выглядзе прамавугольнага трохвугольніка для праверкі прамых вуглоў; навугольнік.

[Ням. Winkel — вугал.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

водачарпа́лка, ‑і, ДМ ‑ліпы; Р мн. ‑лак; ж.

Спец. Машына для вычэрпвання вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізаклі́на, ‑ы, ж.

Спец. Лінія на карце, якая злучае пункты з аднолькавым магнітным нахіленнем.

[Ад грэч. ísos — роўны, аднолькавы і klinō — нахіляю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каноплецерабі́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Спец. Машына для цераблення канапель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)