Verbum

ле́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто чытае лекцыі.

|| прым. ле́ктарскі, -ая, -ае.

Лектарскае майстэрства.

лекто́рый, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Установа, якая займаецца арганізацыяй публічных лекцый, а таксама памяшканне для чытання публічных лекцый.

2. Цыкл лекцый, аб’яднаных тэматычна або прызначаных для пэўнага кола слухачоў.

ле́кцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Вуснае выкладанне вучэбнага прадмета або якой-н. тэмы выкладчыкам вышэйшай навучальнай установы.

Прафесар чытаў лекцыі ў БДУ.

2. Частка вучэбнага прадмета, якая выкладаецца ў вуснай форме.

Курс лекцый па гісторыі Беларусі.

3. Публічнае чытанне на якую-н. тэму.

4. Друкаваны курс публічных чытанняў, а таксама запісы па якім-н. прадмеце выкладання.

Лекцыі па літаратуры.

|| прым. лекцы́йны, -ая, -ае.

ле́ма, -ы, мн. -ы, лем, ж.

У матэматыцы: тэарэма, неабходная толькі для доказу інш. тэарэмы.

леманта́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (уст.).

Буквар.

|| прым. леманта́рны, -ая, -ае.

лему́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Невялікі звярок, падобны на малпу, з падоўжанымі заднімі канечнасцямі, распаўсюджаны на Мадагаскары і Каморскіх астравах.

|| прым. лему́равы, -ая, -ае.

Сямейства лемуравых (наз.).

ленава́ты, -ая, -ае.

Крыху лянівы, з адзнакамі ленасці.

Л. хлопец.

|| наз. ленава́тасць, -і, ж.

ленава́цца, ляну́юся, ляну́ешся, ляну́ецца; ляну́йся; незак., з інф.

3 ленасцю адносіцца да справы, ляніва рабіць што-н.

Л. рана ўставаць.

|| зак. паленава́цца, -ляну́юся, -ляну́ешся, -ляну́ецца; -ляну́йся.

ле́насць, -і, ж. (разм.).

Адсутнасць жадання працаваць, схільнасць да гультайства.

леніні́зм, -у, м.

Вучэнне У.

І. Леніна, якое ўяўляе сабой сістэму філасофскіх, эканамічных, сацыяльна-палітычных поглядаў.