Verbum

змо́тка гл. зматаць.

змо́ўкнуць, -ну, -неш, -не; змоўк, -кла; -ні; зак.

Перастаць гучаць ці перастаць гаварыць.

Музыка змоўкла.

Кулямёт змоўк.

Апавядальнік змоўк.

|| незак. змаўка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

змо́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і змоўшчык.

|| ж. змо́ўніца -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. змо́ўніцкі, -ая, -ае.

змо́ўчаць гл. змаўчаць.

змо́ўчваць гл. змаўчаць.

змо́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Удзельнік змовы.

|| ж. змо́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. змо́ўшчыцкі, -ая, -ае.

Змоўшчыцкія планы.

змо́чваць гл. змачыць.

змрачне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

Рабіцца змрочным, цёмным.

Неба змрачнее.

Твар змрачнее.

|| зак. пазмрачне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

змрок, -у, м.

1. Адсутнасць святла, цемра.

З. атуліў прасторы.

2. Няпоўная цемната, прыцемак, пры якім яшчэ можна распазнаваць прадметы.

Вячэрні з.

3. Прыцемак паміж захадам сонца і наступленнем ночы, а таксама перадсвітальны прыцемак.

Перадранішні з.

змро́чны, -ая, -ае.

1. Слаба асветлены, ахоплены змрокам.

З. яловы лес.

2. перан. Поўны цяжкіх пачуццяў, бязрадасны, пануры.

З. твар.

Змрочныя думкі.

Змрочныя прадчуванні.

3. перан. Цяжкі, беспрасветны.

Змрочныя гады зняволення.

|| наз. змро́чнасць, -і, ж.