Verbum

маха́льнік, ‑а, м.

Спец. Асоба, якая падае сігналы маханнем. Кулі заіскрыліся, І махальнік кажа: «У цэнтры ўсе!» Ляпёшкін.

падзме́на, ‑ы, ж.

Асоба, асобы, якія замяняюць на некаторы час каго‑н. на працы, дзяжурстве, вахце і пад.

падпару́чнік, ‑а, м.

Чын афіцэра ў царскай арміі, які ішоў за чынам прапаршчыка. // Асоба, якая мела гэты чын.

кага́н, ‑а, м.

Гіст. Тытул правадыра дзяржавы ў цюркскіх народаў у сярэднія вякі. // Асоба, якая мела гэты тытул.

[Цюрк.]

дафі́н, ‑а, м.

Тытул наследніка трону ў Францыі (да ліпеньскай рэвалюцыі 1830 г.). // Асоба, якая мела гэты тытул.

[Фр. dauphin.]

дысканцёр, ‑а, м.

Фінансавая ўстанова або прыватная асоба, якая робіць улік вэксаляў або іншых пазыковых дакументаў, дыскантуе іх.

агля́дчык, ‑а, м.

Службовая асоба, якая робіць агляд чаго‑н. з мэтай праверкі. Аглядчык вагонаў. Аглядчык засцерагальных лямпаў.

ако́льнічы, ‑ага, м.

Гіст. Адно з вышэйшых баярскіх званняў у Старажытнай Русі, а таксама асоба ў гэтым званні.

хан, ‑а, м.

Тытул манарха, феадальнага правіцеля ў некаторых цюркскіх і мангольскіх народаў. // Асоба, якая мае гэты тытул.

[Цюрк.]