маха́льнік, ‑а, м.

Спец. Асоба, якая падае сігналы маханнем. Кулі заіскрыліся, І махальнік кажа: «У цэнтры ўсе!» Ляпёшкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падзме́на, ‑ы, ж.

Асоба, асобы, якія замяняюць на некаторы час каго‑н. на працы, дзяжурстве, вахце і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпару́чнік, ‑а, м.

Чын афіцэра ў царскай арміі, які ішоў за чынам прапаршчыка. // Асоба, якая мела гэты чын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хан, ‑а, м.

Тытул манарха, феадальнага правіцеля ў некаторых цюркскіх і мангольскіх народаў. // Асоба, якая мае гэты тытул.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

туз м

1. карт As n -ses, -se;

2. разм (уплывовая асоба) gróßes [hóhes] Tier, wíchtige Persón

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ВО́ЛАСЦЕЛЬ,

службовая асоба на Беларусі, Украіне, у Расіі ў 14—16 ст., якая кіравала воласцю ад імя вял. князя ці ўдзельнага князя; тое, што і намеснік.

т. 4, с. 261

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГАЁЎНІК,

службовая асоба ў ВКЛ у 15—16 ст. Сачыў за гаямі з бортнымі дрэвамі, збіраў мядовую даніну, за што атрымліваў адпаведную яе частку. Падпарадкоўваўся намесніку.

т. 4, с. 423

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Sáchverständige

sub m, f -n, -n экспе́рт, кампетэ́нтная асо́ба

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Vertrauensmann

m -(e)s, -leute i -männer даве́раная асо́ба

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bin

1-я асоба sg präs ад дзеяслова sein*

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)