Stélle
2) ме́сца, yры́вак, ча́стка; мо́мант; паса́ж
3) ме́сца, паса́да, рабо́та, слу́жба
4) шта́тная
5) інста́нцыя, устано́ва
6)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Stélle
2) ме́сца, yры́вак, ча́стка; мо́мант; паса́ж
3) ме́сца, паса́да, рабо́та, слу́жба
4) шта́тная
5) інста́нцыя, устано́ва
6)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Прут 1 ’тонкая доўгая палачка, галінка, дубец, розга’, ’доўгі металічны стрыжань’, ’кавалак дроту’, ’вітка’, ’вочап у студні з жураўлём’, ’тупы край касы — патоўшчаная яе частка, супрацьлеглая вастрыю’, ’прут у жолаба навою для прымацавання палатна’ (
Прут 2 ’раскладка снапоў для малацьбы’ (
Прут 3 ’згуба, пагібель, смерць’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
галава́, -ы́,
1. Верхняя частка цела чалавека або жывёлы, якая складаецца з чарапной каробкі і твару або морды жывёлы.
2.
3.
4. м.,
5.
6. Харчовы прадукт у форме шара, конуса.
Бедная галава — пра няшчаснага чалавека, які выклікае спагаду.
Брацца (узяцца) за галаву (
1) быць вельмі здзіўленым, уражаным чым
2) своечасова спахапіцца, зразумець.
Браць (узяць) у галаву што (
Валіць (перакладаць) з хворай галавы на здаровую (
Выкінуць з галавы каго-што (
Галава і два вухі (
Галава садовая (
Галава як рэшата (
Дайсці сваёй галавой (
Дурыць галаву (
Крукам (шастом) галавы не дастаць каму (
Лезці ў галаву (
Мець галаву (на плячах, на карку) (
На галаву (
На сваю галаву (
Прыйсці ў галаву (
Прытуліць галаву (
Як снег на галаву (
||
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
mark
I1) знак -у
2) a question mark — пыта́льнік -а
3) адзна́ка, ацэ́нка
4) цэль -і
5) мяжа́, но́рма
•
- beside the mark
- of mark
2.1) ста́віць адзна́кі (у шко́ле)
2) рабі́ць зна́кі; пакіда́ць сьлед, пля́му, рубе́ц
3) абазнача́ць
4) адзнача́ць (-ца)
5) пака́зваць на што
6) заўважа́ць
7) запі́сваць
8) ста́віць цэ́ны (на тава́рах)
в)
г) часо́ва адтэрміно́ўваць спра́ву
IIма́рка
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ста́ўка 1, ‑і,
1. У азартных гульнях — сума грошай, якую ігрок ставіць на карту і якая ў выніку пройгрышу пераходзіць у банк да банкаўшчыка.
2. Размер заработнай платы; аклад.
3. Наменклатурная
4.
5.
•••
ста́ўка 2, ‑і,
1. Месцазнаходжанне военачальніка і яго штаба.
2. Орган вярхоўнага галоўнакамандавання.
•••
ста́ўка 3, ‑і,
У выразе: вочная стаўка — адначасовы перакрыжаваны допыт асоб, якія прыцягваюцца па адной справе, для праверкі паказанняў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сістэ́ма, ‑ы,
1. Сукупнасць заканамерна звязаных паміж сабой элементаў (прадметаў, з’яў, поглядаў, ведаў і пад.), якія складаюць пэўнае цэласнае ўтварэнне, адзінства.
2. Парадак, абумоўлены правільным размяшчэннем і ўзаемнай сувяззю частак чаго‑н.
3. Форма арганізацыі, будова чаго‑н. (дзяржаўных, палітычных, гаспадарчых адзінак, устаноў і пад.).
4. Сукупнасць гаспадарчых адзінак, блізкіх па сваіх задачах і арганізацыйна аб’яднаных у адзінае цэлае.
5. Структура, якая складае адзінства ўзаемна звязаных частак.
6. У батаніцы і заалогіі — класіфікацыя, групаванне.
7. У геалогіі — сукупнасць пластоў горных парод, якая характарызуецца пэўнымі выкапнямі, фаунай і флорай.
•••
[Грэч. systēma — цэлае, складзенае з частак, злучэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рад 1, ‑а,
1. Сукупнасць прадметаў або асоб, размешчаных адзін каля аднаго, адзін за адным у адну лінію.
2. Сукупнасць з’яў, падзей і пад., якія ідуць адно за другім.
3.
4.
5. Размешчаныя ў адну лінію на рынку ларкі або прылаўкі для продажу якіх‑н. аднародных тавараў.
6. Прабор у валасах.
7.
•••
рад 2,
рад 3, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
свабо́дны, ‑ая, ‑ае.
1. Які не ведае прыгнёту, эксплуатацыі, заняволення, які карыстаецца свабодай (у 2 знач.).
2. Які валодае дзяржаўнай незалежнасцю, суверэнны.
3. Які не з’яўляецца рабом, прыгонным.
4. Які мае права, магчымасць распараджацца сабою па ўласнаму жаданню; незалежны, не звязаны ні з кім якім‑н. абавязкамі, адносінамі.
5. Які не ведае перашкод, абмежаванняў.
6. Бесперашкодны, неабмежаваны законам.
7. Які адбываецца, працякае лёгка, без перашкод, цяжкасцей.
8. Нікім, нічым не заняты; пусты, вольны.
9.
10. Больш чым дастатковы па велічыні; раскошны.
11. Які ні да чаго не прымацаваны, ні з чым не злучаны.
12. Які не перадае руху іншым часткам механізма, вызвалены ад счаплення, ад нагрузкі.
13. Які не знаходзіцца ў хімічным злучэнні з чым‑н.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Труба́ 1 ‘доўгі, пусты ў сярэдзіне, прадмет круглага сячэння’ (
Труба́ 2 ‘хвост лісы (паляўнічы жаргон)’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
рабо́та
1. (действие, деятельность, дело) рабо́та, -ты
рабо́та маши́ны рабо́та машы́ны;
рабо́та се́рдца рабо́та сэ́рца;
едини́ца рабо́ты
2. (занятие, труд) пра́ца, -цы
стаха́новская рабо́та стаха́наўская пра́ца;
физи́ческая рабо́та фізі́чная пра́ца;
у́мственная рабо́та разумо́вая пра́ца;
нау́чная рабо́та навуко́вая пра́ца;
обще́ственная рабо́та грама́дская пра́ца;
сде́льная рабо́та здзе́льная пра́ца;
подпо́льная рабо́та падпо́льная рабо́та;
приступи́ть к рабо́те узя́цца за пра́цу (рабо́ту);
нала́дить рабо́ту нала́дзіць пра́цу (рабо́ту);
3.
полевы́е рабо́ты палявы́я рабо́ты;
сельскохозя́йственные рабо́ты сельскагаспада́рчыя рабо́ты;
убо́рочные рабо́ты убо́рачныя рабо́ты;
фортификацио́нные рабо́ты
4. (о различных формах принудительного труда) рабо́ты,
исправи́тельно-трудовы́е рабо́ты папра́ўча-працо́ўныя рабо́ты;
ка́торжные рабо́ты
5. (служба) пра́ца, -цы
ме́сто рабо́ты ме́сца пра́цы (рабо́ты);
поступи́ть на рабо́ту паступі́ць на пра́цу (рабо́ту);
постоя́нная рабо́та пастая́нная пра́ца;
снять с рабо́ты зво́льніць з пра́цы (рабо́ты);
6. (обрабатываемый материал) рабо́та, -ты
разда́ть рабо́ту разда́ць рабо́ту;
7. (научное произведение) пра́ца, -цы
у него́ мно́го печа́тных рабо́т у яго́ шмат друкава́ных прац;
напеча́тать рабо́ту в журна́ле надрукава́ць пра́цу ў часо́пісе;
8. (готовая продукция) рабо́та, -ты
сдать рабо́ту в срок здаць рабо́ту ў тэ́рмін;
вы́ставка рабо́т изве́стного худо́жника выста́ва рабо́т вядо́мага мастака́;
9.
пи́сьменная рабо́та пісьмо́вая рабо́та;
контро́льная рабо́та кантро́льная рабо́та;
10. (качество) рабо́та, -ты
ковёр то́нкой рабо́ты дыва́н то́нкай рабо́ты;
◊
взять в рабо́ту узя́ць у рабо́ту;
рабо́та гори́т в рука́х (у кого) рабо́та гары́ць у рука́х (у каго).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)